["One Hour Photo"]

Sy Parrish (Robin Williams) werkt bij de 1-uurs-fotoservice van een groot warenhuis. Zijn taak: de klanten leveren hun rolletjes in, en Sy zorgt er voor dat de foto’s zo snel mogelijk ontwikkeld worden. Dit heeft tot gevolg dat ‘Sy the Photoguy’ de foto’s van tal van mensen onder ogen krijgt. Zo ook die van de familie Yorkin. Het gelukkige gezin, bestaande uit Nina (Connie Nielsen), Will (Michael Vartan) en hun zoontje Jake (Dylan Smith), brengt al vele jaren de volgeschoten fotorolletjes naar Sy, die via hun foto’s alle belangrijke gebeurtenissen in hun leven heeft ‘meegemaakt’. Hij koestert dan ook bewondering voor hun idyllische gezinsleven, iets wat hij in zijn eigen bestaan mist. Langzaam begint Sy’s fascinatie voor de Yorkins echter obsessieve vormen aan te nemen, met verstrekkende gevolgen...

Acteur/komiek Robin Williams staat vooral bekend om zijn humor en zijn energieke, jolige karakter, iets wat in zo ongeveer al zijn rollen naar voren komt. Maar vorig jaar leek Williams te willen bewijzen dat hij ook met serieuze, minder goedaardige rollen prima uit de voeten kan. De eerste film waarin hij dit toonde was Death to Smootchy, geregisseerd door Danny DeVito, de tweede Insomnia van regisseur Christopher Nolan (Memento), en de derde het hier besproken One Hour Photo, het regiedebuut van voormalig videoclip-regisseur Mark Romanek. In deze films laat Williams zich van zijn meer duistere kant zien, al wil dat niet zeggen dat de door hem gespeelde personages door en door slecht zijn. Neem nu Seymore ‘Sy’ Parrish uit One Hour Photo: zonder twijfel een zwaar gestoord en geobsedeerd mannetje, maar op een bepaalde manier ook best wel zielig en meelijkwekkend. De immer sterk acterende Williams weet deze rol zeer geloofwaardig neer te zetten. Sterker nog, het is een van zijn beste vertolkingen ooit. Robin Williams is Sy Parrish, zo simpel is het. Het uitstekende acteerwerk is de grootste kracht van de film, maar ook de prima cinematografie, het effectieve ongemakkelijke sfeertje en het originele script mogen best genoemd worden. Het eindresultaat is een verrassend goede thriller, ondanks de relatieve kleinschaligheid van het project. Een aanrader!

Beeldkwaliteit

We treffen One Hour Photo met een beeldverhouding van 1.85:1 op de DVD aan, overeenkomend met de oorspronkelijke verhouding. De anamorfe transfer heeft over het algemeen een goede detaillering, en ook contrast en helderheid zijn uitstekend. In One Hour Photo wordt op passende wijze gebruik gemaakt van kleuren: met veel ‘harde’ kleuren heeft het beperkte wereldje van Sy (het warenhuis en zijn appartement) een koude en steriele uitstraling, terwijl de buitenwereld, waaronder het gezinsleven van de Yorkins, een zeer warme tint heeft. Deze kleuren verschijnen zonder noemenswaardige problemen op het scherm. Tot dusver dus weinig klachten. De oplettende lezer zal echter gezien hebben dat de DVD niet de volle tien punten voor het beeld gekregen heeft, en dus moeten er ook wat minpunten zijn. Inderdaad, want de weergave wordt geplaagd door wat milde aliasing (bijvoorbeeld bij de bril van Sy), enige edge enhancement en lichte beeldruis. Kleine tekortkomingen, die eigenlijk nauwelijks storend zijn. Daarom kunnen we zeker spreken van een prima transfer.

Geluidskwaliteit

Wat geluid betreft heeft de DVD van One Hour Photo een Dolby Digital 5.1-track te bieden, en wel eentje met de (voor DD) hoogst mogelijke bitrate van 448kbit/s. De dialogen van dit spoor, zeker niet onbelangrijk voor een film als dit, blijven te allen tijden beperkt tot de centerluidspreker en behouden altijd hun verstaanbaarheid. Het gebruik van de overige luidsprekers is eveneens dik in orde. Bijvoorbeeld dat van de achterluidsprekers: je hebt gelijk als je verwacht dat er bij deze film qua rondrazende geluideffecten weinig te beleven valt, maar dat betekent zeker niet dat de surrounds onbenut blijven. In tegendeel, de uitstekende muziek van Reinhold Heil en Johnny Klimek (Lola Rennt) maakt effectief gebruik van alle luidsprekers en bevat daardoor flink wat richting. Ook zijn er flink wat omgevingsgeluiden te horen, al dan niet subtiel. Waar je in eerste instantie een op de voorkant gericht geluidsbeeld verwacht, krijg je dus verrassend genoeg een spoor dat je als kijker regelmatig middenin plaatst. Ook de klank van het geluid laat weinig te wensen over: zowel het detail in het hoog als de dreiging van het laag (menigmaal ondersteund door de subwoofer) komen perfect uit de verf. Prima geluid!

Extra's

In de als fotoformulier vormgegeven menu’s is onder de optie ‘Special Features’ een bescheiden aantal toevoegingen te vinden. Daarvan is het aanwezige audiocommentaar niet Nederlands ondertiteld, maar de overige extra’s (verhouding 1.33:1, DD 2.0) zijn dat wel.

Audiocommentaar
De eerste extra is het eerder genoemde commentaarspoor, waarop je hoort hoe hoofdrolspeler Robin Williams en schrijver/regisseur Mark Romanek de film toelichten. Zij doen dat op prima wijze. Zo geeft Romanek volop technische details en licht hij zijn bedoelingen toe, maar is hij ook niet te beroerd om de zwakke punten van de film aan te geven. Robin Williams geeft zijn eigen visie en zorgt voor de relativerende komische noot, al houdt hij zich voor zijn doen erg in. Gelukkig maar, want je beluistert het commentaarspoor niet omdat je behoefte hebt aan het Robin Williams Comedy-uurtje.

Cinemax Featurette
De gebruikelijke promotionele ‘Making Of’, waarbij interviews worden afgewisseld met filmfragmenten. Zoals verwacht blijven de gespreksonderwerpen beperkt tot de uiteenzetting van het verhaal en de introductie van de personages. De enige reden waarom deze featurette niet het predikaat ‘Verspilde Ruimte’ krijgt is dat getoond wordt hoe Williams bij repetities en op de set de lolbroek uithangt. Erg grappig, en het getuigt tevens van veel talent dat hij van het ene op het andere moment van drukke grapjas in de eenzame, introverte Sy Parrish kan veranderen.

Charlie Rose Show
Hier kun je een deel van een recente aflevering van een Amerikaanse talkshow bekijken, waarin gastheer Charlie Rose rond de tafel gaat zitten met Robin Williams en Mark Romanek. Uiteraard met het doel het een en ander te weten te komen over One Hour Photo. Probleem daarbij is dat het gesprek menigmaal ontspoort door de komische sprongen van Williams (een flink verschil met zijn bescheiden bijdrage aan het audiocommentaar), zodat het informatiegehalte wat aan de lage kant is. Toch kom je het een en ander over de film te weten, bijvoorbeeld over het ontstaan, de opnames, en hoe Williams bij het project betrokken raakte. Het gesprek wordt afgewisseld met enkele filmfragmenten. Een extra die ondanks de geringe informatiedichtheid toch goed is voor een onderhoudend half uurtje.

Anatomy of a Scene
Deze documentaire (speelduur: 27 minuten) is onderdeel van de gelijknamige TV-serie, waarbij in elke aflevering een fragment van een bepaalde film wordt ‘ontleed’. In dit geval uiteraard een scène uit One Hour Photo. In het begin van de documentaire worden in een paar minuten de opzet van het verhaal en de personages geschetst, kijkers van de serie hebben immers niet altijd de betreffende film gezien. Vervolgens wordt door middel van interviews met cast en crew en opnames achter de schermen een belangrijke scène belicht. Daarbij krijg je onder meer informatie over het script, de casting, de sets, de cinematografie en de montage. De materie is niet overdreven diepgaand, maar toch is deze toevoeging zeker aardig om een keer te bekijken.

One Hour Photo is een verrassend sterke psychologische thriller met als grootste pluspunt het uitstekende acteerwerk van Robin Williams, in een voor hem ongebruikelijk serieuze rol. De DVD van de film maakt een goed verzorgde indruk. Het beeld is prima en het 5.1-geluid klinkt voor een dialooggeörienteerde film ver boven verwachting. Kijken we naar de extra’s, dan blinkt het schijfje duidelijk niet uit in kwantiteit. De kwaliteit van het handjevol toevoegingen is daarentegen dik in orde, vooral het uitstekende audiocommentaar geeft veel inzicht in de productie. Al met al een nette uitgave van een boeiende film.