["Majestic, The"]

De jaren vijftig, de tijd van de heksenjacht op communisten in Hollywood. Iedereen die ook maar een beetje links van het midden stond dreigde op de zogenaamde ‘Zwarte lijst’ te komen. Zo ook, tot zijn eigen verbazing, B-film scriptschrijver Peter Appleton (Jim Carrey). Verbitterd drinkt hij zich een stuk in zijn kraag om vervolgens redelijk onder invloed de auto te pakken. Na een auto-ongeluk, spoelt hij met een gewist geheugen aan in een stadje dat hem voor een verloren oorlogsveteraan houdt. Hij lijkt namelijk sprekend op één van de vele mannen die niet terugkwamen uit de Tweede Wereldoorlog. Appleton weet niet beter dan dat dit klopt en integreert vervolgens in zijn nieuwe omgeving. Hij begint samen met zijn ‘vader’ aan de restauratie van de gesloten familiebioscoop “The Majestic” en hernieuwt zijn relatie met het meisje (Laurie Holden) dat hij ooit ‘achterliet’. Een perfect leven, een perfecte leugen. Maar de waarheid achterhaalt hem wel… “The Majestic”, geregisseerd door Frank Darabont , is zowel een liefdesverklaring aan het fenomeen film als het meeslepende verhaal van een man op zoek naar zijn identiteit en integriteit.

“The Majestic” komt zoals gezegd uit de koker van de uiterst getalenteerde regisseur Frank Darabont. Darabont was eerder verantwoordelijk voor het meesterlijke “The Shawshank Redemption” en het indrukwekkende “The Green Mile”.
Jim Carrey kan wederom laten zien dat hij een acteur is die meer in zijn mars heeft dan de malloot uithangen. Net als in het boeiende “The Truman Show” en “Man on the Moon” weet Carrey zich in een serieuze rol wederom uitstekend staande te houden. De film is niet al te snel en handelt over een thema dat al vaker is gebruikt. Toch wist de film mij gedurende de bijna tweeënhalf uur te boeien.
Grappig detail: Carrey verdrinkt zijn verdriet in de ‘Coco Bongo’. Kennen we die naam, mede dankzij Cameron Diaz, al niet uit de film “The Mask”?
Naast Carrey zet ook ‘good old’ Martin Landau als Luke’s vader (..) Harry Trimble een puike prestatie neer. De cinematografie is bij tijd en wijlen zeer fraai. Een snapshot van een aantal scènes zou niet misstaan op een ansichtkaart. De stijlvolle beelden van zowel binnen- als buitenscènes zijn regelmatig een lust voor het oog.
“The Majestic” is een boeiende en sfeervolle film geworden, die wellicht door het wat trage tempo niet voor iedereen is weggelegd, maar die er aan het eind ervoor zorgt dat je met een glimlach en een goed gevoel achterblijft. En da’s mede de verdienste van Jim Carrey….het kan verkeren!

Beeldkwaliteit

De anamorf uitgevoerde transfer kent, in tegenstelling tot het op de cover aangegeven originele aspect ratio van 1.85:1, een verhouding van 1.78:1.
Het beeld van deze DVD is overwegend keurig, zoals we van een recente film mogen verwachten. De scherpte is prima en ook het contrastniveau is in orde. De kleuren zijn warm en uitstekend verzadigd. Vooral de scènes waarin de neonlichten van “The Majestic” opgloeien tonen de prachtige kleuren (zie screenshot 3).
100% schoon en foutvrij is het beeld overigens niet. Zo hier en daar duiken er namelijk enkele witte spetters op. In een aantal scènes is tevens de toepassing van ‘edge enhancement’ te herkennen. Dit neemt echter nergens storende vormen aan.
De witte Nederlandstalige ondertiteling, die desgewenst aan of uit is te schakelen, is weliswaar prima leesbaar maar is wel erg hoog in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

Op de DVD staat een Dolby Digital 5.1 track (384 Kbit/s) in 3 verschillende talen. Naast een Engelse zul je ook nog een Italiaanse en Franse Dolby Digital 5.1 track op de disc terugvinden. Voor deze bespreking hebben we ons gericht op de Engelse DD track.
Deze film moet het niet hebben van de allerlei heftige surround effecten, de film is voornamelijk dialooggedreven. Deze dialogen worden zuiver en verstaanbaar via het centerkanaal weergegeven zonder dat er van vervorming sprake is. De achterkanalen worden meestentijds ingezet om de omgevingsgeluiden weer te geven en ter ondersteuning van de typische jaren ’50 muziek. De subwoofer hoeft maar een enkele keer in actie te komen. De scène waarin het noodweer toeslaat waardoor Peter Appleton’s zijn ongeluk krijgt, zorgt ervoor dat je het gevoel hebt dat je je ook in de storm bevindt. Een passende, effectieve, goed klinkende soundtrack.

Extra's

De menuschermen zijn breedbeeld geoptimaliseerd en zijn voorzien van een herkenbaar jaren ’50 deuntje.

Cast & Crew
Eén pagina met een opsomming van het belangrijkste deel van de cast en één met de producer schrijver en regisseur. Bijna te weinig om ‘extra’ genoemd te worden. Warner heeft dat op de snapperverpakking dan ook niet gedaan. Vreemd genoeg volharden ze er bij Warner nog steeds wel in om ‘Interactieve menu’s’ en ‘Directe scènetoegang’ tot deze categorie te rekenen.

Additional Scenes (9:45 min)
Een zevental scenes die de uiteindelijke cut niet hebben gehaald. Hier had ik graag commentaar van Frank Darabont bij gezien om te horen waarom deze scènes zijn gesneuveld op de montagetafel.
De scenes zijn: “Pete Arrives At Work”, “Pete Goes To See the Boss”, “Sandra Dumps Pete”, “Doc And Harry Discuss Luke’s Amnesia”, “Luke Sees The Lobby”, “Adele’s First Hiccups” en “Discussing The Repairs”. Ondertiteling ontbreekt ook jammer genoeg.

Movie Within the Movie: Sand Pirates of the Sahara – The Complete Sequence (4:47 min)
“Sand Pirates..” was de titel van de eerste film die Peter Appleton had geschreven. Gedurende de film speelt deze typische jaren ’50 B-movie een belangrijke rol. Deze extra toegift toont, hoewel deze in de film al bijna in het geheel te zien is, de gehele scène non-stop.

Trailer (2:22 min)
De originele trailer van “The Majestic” (16:9 anamorf – Dolby Digital 2.0 @ 192 Kbit/s).

“The Majestic” is de derde film van regisseur Frank Darabont. Het niveau van Darabont’s vorige toppers (“The Shawshank Redemption” en “The Green Mile”) wordt niet gehaald.
Helaas blijft het op het gebied van extra’s ietwat behelpen. Een commentaartrack van Darabont en/of Carrey zou meer dan welkom zijn geweest. De lengte van de film zorgt er natuurlijk wel voor dat de extra ruimte op deze DVD-9 beperkt is.
Liefhebbers van het drama-genre kunnen de film gerust eens huren. Het is weliswaar de minste van de drie Darabont films, maar dat mag gezien de concurrentie geen schande genoemd worden.
“The Majestic” is zeer behoorlijk op DVD gezet getuige het prima niveau van zowel beeld als geluid. Ik kan me daardoor goed voorstellen dat deze DVD een plaatsje in diverse collecties krijgt.