["Freddie Mercury Tribute Concert, The"]

De popwereld herdacht op 20 april 1992 op indrukwekkende wijze de aan AIDS overleden Queen zanger Freddie Mercury. Iets meer dan 10 jaar na dato is het "Freddie Mercury Tribute – Concert for AIDS awareness" op DVD verschenen.

De volgende klassiekers worden in wisselende Queen-samenstelling voor het enthousiaste publiek gespeeld:

1. Tie Your Mother Down - Queen & Joe Elliott
2. I Want It All - Queen & Roger Daltrey
3. Las Palabras De Amor - Queen & Zucchero
4. Hammer To Fall - Queen and Gary Cherone
5. Stone Cold Crazy - Queen and James Hetfield
6. Crazy Little Thing Called Love - Queen & Robert Plant
7. Too Much Love Will Kill You - Brian May
8. Radio Ga Ga - Queen and Paul Young
9. Who Wants To Live Forever - Queen & Seal
10. I Want To Break Free - Queen & Lisa Stansfield
11. Under Pressure - Queen/David Bowie/Annie Lennox
12. All The Young Dudes - Queen & David Bowie
13. Heroes - Queen & David Bowie
14. '39 - George Michael & Queen
15. These Are The Days Of Our Lives - George Michael & Queen
16. Somebody To Love - George Michael & Queen
17. Bohemian Rhapsody - Queen/Elton John/Axl Rose
18. The Show Must Go On: Queen/Elton John/Toni Iommi
19. We Will Rock You - Queen & Axl Rose
20. We Are The Champions - Queen & Liza Minelli

Een groot gemis is het ontbreken van een aantal optredens op de bewuste 20 april 1992 van onder andere Metallica, Extreme, Guns n’ Roses, Def Leppard, Spinal Tap en Robert Plant. In het eerste gedeelte van het programma speelden de bands namelijk ook een deel van het eigen repertoire. Extreme had daarnaast een heuse Queen medley in petto en de live versie “Knockin’ on Heaven’s door” van Guns n’ Roses is inmiddels ook legendarisch. Logischerwijs was er geen plaats voor het complete Tribute-concert. Het had immers dan een Freddie Mercury Tribute box geworden. Maar helaas zijn er een paar juweeltjes en memorabele optredens buiten de boot gevallen.
Een leuk item is het achtergrondinfo mechanisme. Middels vierkante info-afbeeldingen word je geattendeerd op aanvullende info ten aanzien van de betreffende scène. Ook tijdens de documentaire op disc 2 kun je jezelf toegang verschaffen tot een extra toegift in de vorm van een speech van Elizabeth Taylor.
Regisseur Mallet heeft gekozen voor een redelijk conservatieve registratie. Het camerawerk is vrij standaard uitgevoerd met enkele positieve uitschieters ten aanzien van o.a. ‘Radio Ga Ga’ en ‘Somebody to Love’.

Beeldkwaliteit

Voor deze ‘Special 10TH Anniversary Edition’ heeft regisseur David Mallet ervoor gekozen om het originele videobeeld (1.33:1) te bewerken tot een anamorfe transfer met een ratio van ongeveer 1.78:1 (16:9). De hieronder afgebeelde screenshots, met daarop George Michael, tonen het verschil aan tussen de verhouding zoals die op de hier besproken DVD (links) staat en die van de oorspronkelijke opname (rechts).
Onder Queen fans heeft dit ‘verknippen’ enigszins tot verontwaardiging geleid. En hier moeten we ons toch wel bij aansluiten. Een kwart van het oorspronkelijke videomateriaal is namelijk op de DVD-montagetafel gesneuveld. In onze optiek had het concert gewoon in de oorspronkelijke verhouding op de DVD moeten staan. Zou het toeval zijn dat het tribute-logo op de cover niet in zijn geheel voorop staat….?
Helaas moeten we ook constateren dat het met de beeldkwaliteit niet optimaal gesteld is. Uiteraard is dit te wijten aan de staat van het oorspronkelijke (video) bronmateriaal. Het contrast is soms matig en de niet al te natuurlijke kleuren (vanwege een redelijke mate van oververzadiging) lopen soms in elkaar over. De scherpte varieert van goed ten aanzien van close-ups tot uiterst soft voor opnamen van grotere afstand van het publiek en het immense podium. Beeldruis is één van de aanwezige artefacten. In een enkel frame zijn daarnaast op kleine schaal anti-aliasing (trapeze effect) artefacten en macro-blocking waar te nemen. De print is gelukkig zo goed als gevrijwaard van vuil en beschadigingen.
Normaal gesproken zou het beeld met de huidige op- en aanmerkingen worden beloond met een krappe voldoende maar het ‘verknippen’ zorgt ervoor dat de weegschaal de verkeerde kant uitslaat.

Geluidskwaliteit

De aanwezigheid van een DTS 5.1 track op 754 kbit/s wekt bij voorbaat zeker de nodige verwachtingen. Helaas moeten we constateren dat die verwachtingen niet waargemaakt worden. Het geluid maakt namelijk jammer genoeg, mede door een ongecontroleerde dynamiek, een ietwat rommelige indruk. De opbouw van het geluidsbeeld is allesbehalve natuurlijk. Het LFE-kanaal wordt daarnaast continu intensief aangestuurd waarbij in dit geval een zekere overdaad aan de orde lijkt te zijn. De vocalen van de meeste artiesten komen niet echt uit de verf. George Michael is hierop de positieve uitzondering. Dit deed me overigens denken aan het optreden van Queen, Freddie Mercury in het bijzonder, tijdens Live Aid. Men maakte zich ernstig zorgen over de geluidsinstallatie, maar na het optreden van Mercury en cs. werd duidelijk dat het niet aan de installatie lag maar aan de overige artiesten.
De PCM track (1536 kbit/s) is verfijnder en minder bombastisch dan de DTS track. De vocalen komen met deze track via de twee hoofdluidsprekers hierdoor beter tot haar recht. Persoonlijk heb ik een lichte voorkeur voor de PCM track, juist vanwege die betere detaillering. Vreemd genoeg ontbreekt een Dolby Digital track op disc 1.

Extra's

De menuschermen zijn eenvoudig, maar wel anamorf in een verhouding van 1.78:1 uitgevoerd.
Op de eerste schijf staan een drietal repetities (Rehearsal at Bray Studios) van de songs 11, 15 en 16 van de playlist hierboven. Deze zijn te benaderen tijdens de respectievelijke songs op het moment dat er een vierkantje met een ‘i’ erin in beeld verschijnt.
De overige extra’s vinden we terug op de tweede disc.

- TV Documentary (56:27)
Deze bijna één uur durende documentaire bevat interviews met de leden van Queen en een selectie van de artiesten die ‘acte de présence’ hebben gegeven op het Tribute concert. Tussendoor zien we een aantal karakteristieke Mercury fragmenten en stukken van het concert. In deze documentaire zit ook een extra item die op dezelfde manier als de ‘rehearsals’ op disc 1 is te benaderen.

- Freddie Mercury Inserts (12:30)
Deze fragmenten werden tijdens het ‘Tribute’, bij het wisselen van artiesten en dergelijke, getoond op de grote schermen naast het podium.

- Photos
Een collectie foto’s voor, tijdens en na het concert van zowel fans (1:53) als officiele Queen promotie foto’s (1:11). De slideshows worden ondersteund met ‘Somebody To Love’ en ‘The Show Must Go On’ van resp. George Michael en Elton John.

- Facts
Onder deze optie treffen we een aantal pagina’s informatie aan over het Mercury Phoenix Trust en de officiele site Queenonline.com.

Voorts treffen we in de case nog een uitgebreid booklet aan met achtergrondinformatie en diverse foto's.

Wat iets moois had kunnen worden is helaas, ten aanzien van de technische kwaliteit, enigszins een domper geworden. Het originele beeldformaat is aangepast en de DTS 5.1 track laat absoluut geen goede indruk achter. Een DTS track is, en dat bewijst deze DVD maar eens, niet altijd zaligmakend. De PCM track geniet op basis van het detail mijn persoonlijke voorkeur.
Ook op het gebied van de inhoud valt er te klagen. Zo is het eerste gedeelte van het concertprogramma, met onder andere optredens van Guns n’ Roses en Metallica, niet op de DVD aanwezig. Een gemiste kans.
Wil je in je home theater genieten van een fantastisch klinkend concert? Dan ben je met deze “Freddie Mercury Tribute Concert” DVD aan het verkeerde adres.
Fans van Queen halen deze dubbel-DVD, met enigszins lelijke cover, natuurlijk gewoon in huis. Het blijft natuurlijk één van de grootste muzikale gebeurtenissen van de jaren negentig. Juist daarom is het zo spijtig dat dit niet het ultieme document is geworden.
De opbrengst van deze DVD zal overigens, ten behoeve van onderzoek naar AIDS en de steun aan AIDS patiënten, worden overgedragen aan de Mercury Phoenix Trust.