["Stranger Things"]

Een gewone novemberavond in het pittoreske stadje Hawkins, Indiana van 1983. Zo’n stadje waar iedereen elkaar nog kent en de sfeer altijd prettig is. Mike Wheeler (Finn Wolfhard) speelt thuis het spel Dungeons & Dragons met zijn beste vrienden Will Byers (Noah Schnapp), Lucas Sinclair (Caleb McLaughlin) en de grappige Dustin Henderson (Gaten Matarazzo). Maar net als het spel zijn hoogtepunt nadert moeten ze stoppen. De volgende dag is Will echter spoorloos verdwenen en zijn moeder Joyce (Winona Ryder) en broer Jonathan (Charlie Heaton) voelen direct dat het niet goed zit en gaan naar de politie. Jim Hopper (David Harbour) is de sheriff die pas verhuisd is naar Hawkins. Een heerlijk rustig stadje waar al jaren niks gebeurd is en Jim kan vluchten voor zijn verleden. Maar de vermissing van Will wordt steeds vreemder. Het lijkt wel Dungeons & Dragons! De jongens besluiten zelf op zoek te gaan op de plek des onheils, maar vinden Will niet. Ze treffen daar wel een vreemd en bang meisje aan. Ze kan niet echt praten, heeft een ziekenhuisjurk aan en is bijna kaal. Het enige wat ze weten is dat ze Eleven (011) heet. Ze besluiten haar mee te nemen en te verstoppen in de kelder van Mike's huis. Langzaam ontdekken ze dat El – zoals ze haar noemen – wel hele bijzondere gaven heeft, maar ook meer weet over de verdwijning van Will Byers. Maar El is niet veilig. Dr. Brenner (Matthew Modine), van het vreemde instituut vlakbij, zoekt haar en schuwt geweld niet om haar te vinden. Mike's zus Nancy (Natalie Dyer) ondervindt dat Will niet de enige is die vermist wordt en raakt zo betrokken in het mysterie. En dan is er ook nog het monster zonder gezicht. Lukt het ze om de vermisten te vinden en blijven ze Dr. Brenner een stap voor? Een multidimensionale zoektocht begint die recht naar ‘Het Ondersteboven’ leidt.

Stranger Things is een Netflix-exclusive serie en bestaat uit acht afleveringen. Het is een serie met een flinke knipoog naar films van Steven Spielberg zoals E.T. en Super 8. Het heeft iets van The Goonies, maar doet ook sterk denken aan de verhalen van Stephen King zoals de film Stand By Me. In een tweet van Stephen King zelf omschreef hij de serie alsof hij keek naar "Steve King’s Greatest Hits". De serie lijkt ook zo uit de jaren tachtig te zijn ontsprongen en alles wat een Steven Spielberg-film kenmerkt vind je terug. De moeder die alleen haar kinderen opvoedt, de vriendengroep compleet met fiets, bovennatuurlijke en mysterieuze krachten, bijzondere personages zoals de stille broer, de sheriff met een verhaal en dat alles in een schilderachtig Amerikaans stadje. Het zit er allemaal in. Maar wat deze serie zo goed maakt is de natuurlijk de chemie tussen de jongens. De kindacteurs zijn allemaal erg overtuigend als hechte vriendengroep. Het zijn niet de meest sociale personages en kennen een hoog nerd-gehalte, dus alleen al de type casting verdient een pluim. Maar ook de andere personages dragen flink bij. Winona Ryder speelt de rol van sterke, doch wanhopige moeder met verve. Ook de rol van de sheriff wordt uitstekend neergezet. Eleven (Millie Bobby Brown, Intruders) heeft eigenlijk de minste tekst. Toch weet zij met redelijk veel emoties, met enkel gezichtsuitdrukkingen en enkele regels tekst, de nodige spanning rondom haar personage te creëren. Matthew Modine en Winona Ryder zijn de bekende namen in de serie, maar Matthew’s rol als Dr. Brenner is wel behoorlijk mat en emotieloos, maar dat past ook wel weer bij zijn personage. Zelfs de kleinste bijrollen zijn prima in orde tot de komische, bijna Spielberg-esque, deputy sheriff aan toe. Naast de acteerprestaties is het verhaal ook erg sterk en redelijk origineel. Al na vijftien minuten in de eerste aflevering neemt de spanning toe en weet dat tempo en niveau de hele serie vast te houden. De meeste series kennen altijd wel een paar afleveringen die je zou kunnen missen en waar het verhaal wat inzakt, maar deze serie kun je met het grootste gemak in een keer afkijken. Het brengt je naar meerdere dimensies en alles voelt heel goed in elkaar gezet. Het is meer een - hele - lange film dan een serie en dat je alle afleveringen in een keer kunt kijken helpt zeker mee. Elke serie kent wel een open einde voor een eventueel vervolg. Stranger Things is niet anders, maar het heeft wel een waardig einde. Komt er geen vervolg dan was dit gewoon een goed verhaal en een uitstekende serie. De chemie tussen de acteurs doet je toch hopen. Deze acht afleveringen laten je in ieder geval achter met het gevoel dat smaakt naar meer. Geen enkele reden om deze serie niet direct te gaan kijken. Een DVD.nl-aanrader!

Beeldkwaliteit

Stranger Things is gerecenseerd in 4K Ultra HD en heeft een beeldverhouding van 2.00:1. Het Ultra High Definition-beeld heeft een 2160p-resolutie. Dit betekent dat het beeld progressief is opgebouwd uit 3840 x 2160 beeldpunten. De serie is exclusief te zien op Netflix en dat houdt indirect in dat de beeldkwaliteit enorm afhankelijk is van diverse factoren. Je kunt de serie bekijken op een scala aan weergevers: op de computer, de app op je smart-tv, op je gameconsole en zelfs op je telefoon of tablet. Zo gauw de Netflix-applicatie ziet dat een 4K-resolutie mogelijk is wordt de optie geboden. Series op Netflix worden nog niet in HDR aangeboden, maar profiteren dus wel van de hogere resolutie. En dat is direct te zien. Artefacten en compressiefouten zijn nauwelijks waarneembaar, waar dit bij Full HD nog weleens te zien was, vooral bij donkere scènes. Details ogen gestoken en de scherpte spat van het scherm. Er zijn scènes waar direct opvalt dat het Ultra HD is. Zo is er een scène waar een haar van een van de jongens een rare kronkel maakt en dit bijna de aandacht afleidt. Kleuren zijn mooi en details op gezichten zijn veel beter waarneembaar in 4K. Zwartwaarden zijn bijna perfect en details in het zwart zijn goed zichtbaar. Er zijn enkele ‘droom’scènes die volledig donker zijn en waar alleen Eleven te zien is. Op het recensiescherm resulteerde dit in een heel mooi effect. Kortom, des te beter de weergever, des te beter de weergave en de ervaring van Stranger Things.

Geluidskwaliteit

Stranger Things op Netflix biedt de optie tot meerdere talen in Dolby Digital 5.1 waaronder: Engels, Duits, Frans en Spaans. Daarnaast is er een Engelse Descriptive Audio-track aanwezig. Voor deze recensie is de Engelse Dolby Digital 5.1-track beluisterd. De kwaliteit van deze audiotrack is buitengewoon goed te noemen. Stemmen komen heel neutraal uit de centerspeaker en er wordt veel gebruik gemaakt van de surroundkanalen, waarbij opvalt dat de audiotrack veel richting biedt en heel goed gepositioneerd uit alle surroundspeakers komt. In de huidige opstelling zijn ook plafondspeakers aanwezig en zelfs die werden heel mooi uit de track gefilterd. Er is sprake van een mooi en vol surround-geluid. De subwoofer is ook prominent aanwezig, maar nergens voelt het als overmatig. Uiteraard is ook hier weer van toepassing dat de weergever de kwaliteit bepaald, maar het verdient de aanbeveling deze serie via een volwaardige surround-installatie te bekijken om zo het maximale uit het geluid en de serie te halen, want dat doet deze Netflix-exclusive bijzonder goed. Kortom: een hele mooie audiotrack.

Extra's