["Killing Them Softly"]

In Killing Them Softly krijgen kruimeldieven Frankie en Russell (Scoot McNairy en Ben Mendelsohn) de taak toegewezen om een door de maffia beschermd pokerspel te overvallen. Het moet lijken alsof eigenaar Markie Trattman (Ray Liotta) hiervoor verantwoordelijk is, nadat hij in het verleden dit daadwerkelijk al eens heeft gedaan. Wanneer de twee mannen deze overval eenmaal achter de rug hebben, wordt maffiahuurling Jackie Cogan (Brad Pitt) ingehuurd om de zaak te onderzoeken.

Killing Them Softly is de derde speelfilm van Andrew Dominik. Eerder verzorgde hij de regie voor Chopper en The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford. Met name laatstgenoemde bleek een uitstekende film, waarbij Brad Pitt eveneens een hoofdrol vertolkte (zelden vond ik een acteur beter in een rol gecast). Op de hoes van de film staat voornamelijk lofbetuiging voor Brad Pitt en James Gandolfini. Alhoewel beiden zeer behoorlijk hun rol neerzetten, is het vooral het gehele ensemble dat geprezen moet worden. Scoot McNairy, Ben Mendelsohn en Ray Liotta weten de knulligheid van hun personages effectief naar het scherm te vertalen, terwijl ook Richard Jenkins een geloofwaardige en realistische maffiabaas neerzet (zeker in contrast met het stereotype personage van Vincent Curatola). De dialogen zijn erg boeiend en laten de kijker vergeten dat de cameravoering en kadrering soms minuten lang minimalistisch van aard zijn. Alhoewel Killing Them Softly een deels geromantiseerd en verheerlijkt maffiabeeld schetst, kent de film een realistische ondertoon. Er wordt duidelijk geen kant gekozen tussen de twee, maar er wordt een balans gezocht tussen realisme en poëzie. Dit is bijvoorbeeld duidelijk terug te zien in de scène waarin twee maffiahuurlingen Trattman te grazen nemen in de regen. De beelden zijn tegelijkertijd afschuwelijk en mooi. De realistische ondertoon is ook overduidelijk terug te vinden in de plot. Via de personages in de film tracht Dominik expliciet de hypocrisie van de huidige Amerikaanse overheid te bekritiseren. Dit is al direct vanaf het begin duidelijk, waarin blijkt dat ook de maffiawereld last heeft van de heersende recessie. De film start meteen met flarden van speeches van Obama en McCain om hier vervolgens tot aan de aftiteling aan vast te houden. Dominik lijkt haast bang dat de kijker wellicht zijn punt mist en forceert zijn kritiek haast op de kijker, die in de epiloog nog eens expliciet wordt bevestigd. Alhoewel de kijker voortdurend op deze kritiek gewezen wordt, vond ik het persoonlijk niet heel storend. Wel denk ik dat een wat subtielere aanpak wellicht meer effect had gehad, zeker aangezien het tempo in het tweede deel van de film wat daalt. De eerste helft is wat meer actiegericht (actie die zeer gewelddadig en visueel in beeld wordt gebracht), terwijl het verloop van de film meer dialoog-georiënteerd is en inspeelt op de gevolgen. Alhoewel de plot en met name de onderliggende thema’s van de film iets subtieler uitgewerkt hadden kunnen worden, zijn het vooral de technische aspecten die de film naar een hoger niveau tillen. Met name het camerawerk en de belichting zijn fenomenaal. De belichting is minimalistisch en oogt natuurlijk, en draagt bij aan de grimmige sfeer. Dit is duidelijk terug te zien in de vele nachtelijke exterieurscènes (grote lichtbronnen lijken simpelweg niet aanwezig), maar bijvoorbeeld ook in de interieurscène tijdens de overval. In plaats van een sfeervolle en rokerige ruimte, is het beeld van alle schoonheid ontdaan waardoor een sombere sfeer behouden wordt. Het zijn dit soort composities die de film de moeite waard maken, aangezien Killing Them Softly op narratief gebied licht teleurstelt.

Killing Them Softly is verkrijgbaar op zowel DVD als Blu-ray Disc. Hieronder volgt de bespreking van de Blu-ray Disc-uitgave.

Beeldkwaliteit

Killing Them Softly heeft een beeldverhouding van 2.40:1 en staat in het oorspronkelijke beeldformaat op de disc. De film staat op een 25 GB enkellaags disc, die voor ruim 23 GB is beschreven. Het beeld heeft een resolutie van 1080/24p, dus 1080 beeldlijnen progressief met 1920*1080 beeldpunten en een beeldsnelheid van 24 beelden per seconde (de originele filmsnelheid). Voor de encodering van het beeld is gebruik gemaakt van de MPEG-4 AVC videocodering.

De Blu-ray Disc-uitgave van Killing Them Softly heeft een goede beeldkwaliteit. De transfer toont veel details en is redelijk scherp, alhoewel deze lang niet zo scherp is als het medium toelaat. Dit is echter toe te schrijven aan Greig Fraser, de DoP (cinematograaf) van de film. Er is hier bewust voor gekozen om de kijker een rauwe wereld voor te schotelen, en hen hier niet visueel van te vervreemden. De beelden ogen hier en daar soft en de scherpte neemt afwisselend af (wat dus niet toegeschreven mag worden aan de transfer), maar details blijven evengoed zichtbaar. De film is erg donker van aard en dit is duidelijk terug te zien. Kleuren worden somber en gedesatureerd weergegeven, maar ogen nergens onrealistisch. Voor de technici onder ons; Killing Them Softly is de eerste film die gebruik maakt van Kodaks 500T 5230 filmrol. Met name de zwartwaardes hebben hier baat bij, en het is derhalve jammer dat het schaduwdetail tegenvalt. De verschillende gradaties zwart zijn niet altijd even goed te onderscheiden (zie screenshot 5), waardoor je soms het idee hebt dat sommige zwarte vlakken in elkaar overlopen. Doordat de film zo donker van aard is, zal het echter niet direct bij iedereen opvallen. De transfer kent een prettige laag filmgrain en sluit perfect aan bij de rauwe stijl. In sommige scènes is zeer lichte edge-enhancement zichtbaar, maar dit wordt tot een absoluut minimum beperkt en zal het gros van de kijkers niet eens opvallen. Verdere artefacten als posterisatie en macro-blocking zijn niet aanwezig. De HD-transfer behaalt derhalve een prima score waarover menig kijker tevreden zal zijn, alhoewel puristen wellicht wat teleurgesteld zullen zijn in het schaduwdetail.

Geluidskwaliteit

De Blu-ray Disc-uitgave van Killing Them Softly is voorzien van de originele Engelse DTS-HD Master Audio 5.1-track (16bit/48kHz). De film is sterk dialoog-georiënteerd, en kent relatief weinig actie. Je zou wellicht verwachten dat de 5.1-track daardoor beperkt ruimtelijk is, maar niets is minder waar. De geluidkwaliteit is van zeer hoog niveau en benut de surroundkanalen optimaal. Rondvliegend glas, regendruppels, drilboren, langsscheurende auto’s en rondslingerende pokerchips vliegen je om de oren. Alle dialoog verschijnt gewoon keurig uit de centerspeaker en beschadigingen zijn niet hoorbaar. Al met al betreft het een uitstekende track waarbij de ruimtelijkheid wellicht diverse kijkers positief zal verrassen.

Extra's

Bij het opstarten van de Blu-ray Disc van Killing Them Softly kan je kiezen tussen Nederlandse of Franse ondertiteling. Vervolgens wordt eerst een tweetal trailers afgespeeld (God Bless America en Red Lights), voordat automatisch de hoofdfilm begint. Er staan geen extra’s op de disc. Wel is de DVD-versie van de film toegevoegd, en een viertal dubbelzijdige artcards. Alhoewel dit een leuke toevoeging is, zag ik persoon liever meer inhoudelijke extra’s met betrekking tot het gebruik van de diverse lenzen, belichting en cameravoering. Verder is het jammer van de blauwe banner op de slipcover, maar het is duidelijk dat DFW - ondanks het gebrek aan extra’s – geprobeerd heeft toch een verzorgde uitgave op de markt te brengen.

In Killing Them Softly wordt door maffiahuurling Jackie Cogan een onderzoek gestart naar twee kruimeldieven, nadat zij een door de maffia beschermd pokerspel hebben overvallen. Alhoewel de plot en met name de onderliggende thema’s van de film iets subtieler uitgewerkt had kunnen worden, zijn het vooral de technische aspecten die de film de moeite waard maken. Met name het camerawerk en de belichting zijn fenomenaal, en tillen de toch wat teleurstellende film naar een hoger niveau. De beeld- en met name geluidskwaliteit van deze Blu-ray Disc-uitgave zijn van hoge kwaliteit. Helaas staan er geen extra’s op de disc, wat bijzonder jammer is gezien de technische aspecten die de film kenmerken.