["Autumn"]

Totaal onverwacht heeft een onbekend virus ervoor gezorgd dat (vermoedelijk) het grootste gedeelte van de wereldbevolking dood neerviel. Slechts een aantal mensen blijken immuun te zijn. Deze overlevenden proberen elkaar, voor zo ver mogelijk, op te zoeken. Een aantal hiervan heeft zich verschanst in een gebouw. Hier treffen wij Michael (Dexter Fletcher), Carl (Dickon Tolson) en Emma (Lana Kamenov). Zij besluiten om met zijn drieën het platteland op te zoeken. De doden lijken namelijk weer tot leven te komen. Langzaam maar zeker keren de doden zich tegen de levenden. Ze worden steeds agressiever, gevaarlijker en talrijker. Zal het drietal wel zo veilig zijn op het platteland? En zijn zij inmiddels niet de laatste levenden op deze postapocalyptische planeet?

Alsof Uwe Boll een remake had willen maken van 28 Days Later, zo laat het door Steven Rumbelow geregisseerde Autumn zich het beste omschrijven. Werkelijk bijna niets lijkt te kloppen aan deze prent. Het script lijkt een samengeraapt zooitje van slechte ideeën en lijkt van losstaande scènes aan elkaar geschakeld te zijn. De muziek biedt weinig spektakel en wisselt nogal in muziekstijlen. Alle effecten komen nogal amateuristisch over. Zo zien de zombies eruit als een groepje mensen die niet echt geld uit hebben willen geven aan hun carnavalskostuum. De camera lijkt qua voering maar niet te willen beslissen welke kant het op wil. Slow motion, kleurwisselingen, dan weer schokkerig, geen effect wordt geschuwd. Je krijgt direct medelijden met David Carradine. De beste man speelt hier een van zijn laatste rollen. Na ruim een uur de film geprobeerd te hebben volgen, verschijnt hij voor het eerst (!) in beeld. Vervolgens kunnen we ruim tien minuten genieten van ’s mans kunsten, waarna hij weer verdwijnt. En dat terwijl zijn naam groot op de cover vermeld staat. De andere bekende naam die we tegenkomen, is die van Dexter Fletcher. We kennen hem van onder andere Lock Stock & Two Smoking Barrels en de serie Hotel Babylon. Het is gelijk ook de enige met een grote rol die nog redelijk zijn best doet, al beklijft het gevoel dat er op de automatische piloot wordt gespeeld. Steven Rumbelow is de persoon die verantwoordelijk kan worden gehouden voor dit wanproduct. Rumbelow is verantwoordelijk voor zowel de regie als het script. Ook was hij een van de producenten en medeverantwoordelijk voor de montage. Hij schijnt nogal veel werk af te leveren, maar weinig ervan is daadwerkelijk de moeite waard. Voor Autumn liet hij zich inspireren door de gelijknamige boekenreeks van David Moody. Deze serie staat bekend als cultklassieker. Overigens is het zo dat zowel Moody als Rumbelow het woord zombie niet gebruiken in hun werk, maar voor de kijker is het duidelijk wat de wezens moeten voorstellen. Moody is verder nog verantwoordelijk voor een aantal andere goede titels als de Hater serie. Ook dit werk staat op het punt om verfilmd te worden. Hopelijk laten die makers meer heel van zijn verhaal. Wat er namelijk met Autumn is gebeurd, is een regelrechte schande. Een wanproduct dat men maar beter links kan laten liggen, tenzij het stuk met Carradine de marteling waard moet zijn.

Beeldkwaliteit

Het beeld wordt in de verhouding 1.78:1 anamorf weergegeven. Door de vele stijlwisselingen die men heeft toegepast in de cameravoering, wisselt de kwaliteit van het beeld ook veel. Zo is het vertoonde vaak erg onscherp en wazig, maar kent het ook een paar scherpere momenten. Voor een recente film valt het op dat er zeer sporadisch beschadigingen aanwezig zijn in de vorm van spetters. Er is filmgrain aanwezig en hier en daar is edge enhancement toegepast. Andere aanwezige artefacten zijn aliasing en interlacing. Kleuren ogen vaak onnatuurlijk, soms door dofheid, andere keren door overbelichting of ze zijn simpelweg te fel. In hele donkere scènes is hetgeen dat zich afspeelt slecht waar te nemen, wat te wijten is aan het lage contrast en schaduwdetail. Nogmaals is het zo dat de gekozen cameravoering van een scène direct invloed heeft op de kwaliteit, maar nergens is het echt voldoende. Het verhaal is verdeeld in 10 chapterstops. De optionele Nederlandse ondertiteling is duidelijk leesbaar en staat op een goede hoogte in het beeld.

Geluidskwaliteit

Als het gaat om het geluid is er slechts één spoor aanwezig en dat is een Dolby Digital 2.0 track (224 kbit/s) in de Engelse taal. Iets wat bijna gelijk storend werkt, is het gegeven dat de track nogal zacht is afgemixt. Ook klinkt alles nogal dof en blikkerig. Hierdoor zijn dialogen niet altijd in een keer te verstaan. Zoals de camera niet lijkt te beslissen wat voor stijl het beeld moet hebben, zo is er ook gejongleerd met de muziek. Dan krijgen we te maken met harde gitaren, dan subtiele synthesizers en zelfs stukjes klassiek en hiphop komen langs. Tevens klinken de normale geluidseffecten amateuristisch en zelfs het geluid van de ondoden doet eerder lachwekkend aan dan angstaanjagend. Voeg hieraan toe dat het geluid wel eens wil sissen en kraken en je hebt een audiotrack die niet helemaal in orde is.

Extra's

We krijgen een vrij simpel, statisch menuscherm voorgeschoteld in de verhouding 1.78:1 anamorf. Achtergrondgeluid is niet aanwezig. Ook extra’s zijn niet terug te vinden.

De film Autumn van regisseur Steven Rumbelow is een bewerking van de gelijknamige boekenreeks van David Moody. Het handelt over een postapocalyptische wereld waarin het grootste gedeelte van de bevolking om is gekomen door een virus. De weinige overlevenden krijgen dan te maken met de teruggekeerde doden die uit zijn op hun vlees. Het resultaat is echter een bedroevend slechte film die niets van het oorspronkelijke verhaal heeft overgelaten. Het beeld en geluid kennen allebei een behoorlijk aantal minpunten die toe te schrijven zijn aan de toegepaste stijlwisselingen. Extra’s zijn niet aanwezig, maar de film is saai genoeg om daar ook geen behoefte aan te hebben.