["Body Shots"]

Vier kerels en vier meiden van in de twintig onmoeten elkaar in de heetste club van de stad. Zowel de heren als de dames willen maar één ding: seks. Ze slaan flink aan het drinken en na het nuttigen van vele cocktails zijn voor zo’n beetje alles in. Sommigen doen “het” ter plekke, weer anderen gaan samen naar huis. Het wordt een vreselijk wilde nacht voor alle acht. Als de volgende ochtend de alcoholnevelen optrekken, weet geen van hen wat er precies gebeurd is tussen de dansvloer en de lakens. Naarmate de mysterieuze waarheid langzaam duidelijk wordt, valt ineens het woord “verkrachting” en wordt de kater groter en groter.

Het is niet moeilijk om Body Shots te omschrijven. Als de hoofdpersonen meteen in het begin een minutenlang betoog houden over de beste manier om een man oraal te bevredigen (waarbij ze zich rechtstreeks tot de kijker richten), weet je precies met wat voor film je te maken hebt. Body Shots is namelijk de zoveelste poging om een hippe film te maken die om één van de voornaamste interesses van de moderne jongere draait: seks. Zoals eerder beschreven behandelt het verhaal acht twintigers die een avond flink uit hun dak gaan in een nachtclub. Body Shots speelt zich de volgende dag af, wanneer met behulp van flashbacks langzaam de hele avond herbeleefd wordt. Dit is op zich een leuk idee, maar dat heeft in dit geval helaas niet tot een boeiende film geleidt. Het grootste bezwaar is het verhaal, of beter gezegd het gebrek hieraan. Het flinterdunne plot lijkt louter te bestaan als excuus om “vieze praatjes” over seks te verkopen. In het eerste uur zie je twee liefdesscènes en een overbodige vechtpartij voorbijkomen, terwijl er dan in feite nog niks noemenswaardigs is gebeurd. Na dit uur vervalt de film in een clichématig verkrachtingsdrama (“Heeft hij het wel of niet gedaan?”) met een uitermate onbevredigende afloop. Dit gedeelte van de film lijkt er aan de haren bijgesleept te zijn om een moralistische Wijze Les in het verhaal te stoppen (pas op met drank, als een vrouw nee zegt bedoelt ze ook nee, enzovoort, enzovoort). Ook de veelbelovende jonge cast kan het geheel niet redden. Dit is vooral de schuld van het script, want de personages zijn dusdanig slecht uitgewerkt dat het de kijker totaal niet kan schelen wat er met deze één-dimensionale karakters gebeurt. Het mag duidelijk zijn dat ik Body Shots geen erg goede film vind, dus wat mij betreft mag je deze benedenmaatse productie lekker in de schappen laten staan.

Beeldkwaliteit

In tegenstelling tot over de film zelf valt over de beeldkwaliteit weinig te klagen. De anamorfe 2.35:1 weergave is erg scherp en gedetailleerd, waarbij het gebruik van edge enhancement tot een minimum beperkt is gebleven. De kleurweergave is eveneens uitstekend; de volle kleuren spatten van het scherm zonder enige vorm van oververzadiging. Wat ook opvalt aan de transfer (vooral bij de donkere scènes in de nachtclub) is het prima zwartniveau en het goede schaduwdetail. Beeldruis en filmgrain zijn niet zichtbaar aanwezig, en ook compressie-artefacten vallen nergens te bespeuren. Heel af en toe zijn een aantal gevallen van aliasing te zien, maar aangezien deze meestal niet erg opvallen vormen ze geen groot probleem. Verder is de print, zoals we mogen verwachten van een recente film, geheel vrij van vuil en beschadigingen. De optionele ondertiteling is goed geplaatst en duidelijk leesbaar, terwijl de indeling van de film in een magere 13 tracks iets minder goed is. Al met al een vrijwel vlekkeloze transfer!

Geluidskwaliteit

Het beeld van Body Shots wordt vergezeld door een prima Dolby Digital 5.1-track (384kb/s). Het grootste gedeelte van de film is deze dialooggeoriënteerd, waarbij de nadruk dus ligt op de goed verstaanbare dialogen uit de voorkanalen en niet op het gebruik van de surrounds. Tijdens de scènes in de nachtclub worden de surround-speakers toch uitstekend benut voor muziek en omgevingsgeluid om zo een mooi vol geluidsbeeld te creëren. Op effectgebied valt er weinig te beleven, maar dit is niet meer dan logisch gezien de aard van de film. Verder heeft het geluid een goede dynamiek en is het geheel vrij van ruis. Voor een dialoogfilm is de geluidskwaliteit dus uitstekend, maar verwacht geen baanbrekende prestaties.

Extra's

De DVD van Body Shots is duidelijk geen uitblinker op het gebied van extra’s. In de 16:9 menu’s, die voorzien zijn van geluid en animatie, zijn namelijk slechts twee toevoegingen te vinden.

Als eerste is de verplicht trailer te bekijken, die met een anamorfe beeldverhouding van 1.85:1 en uitstekend Dolby Digital 5.1-geluid (448kb/s!) op het scherm verschijnt.

De tweede en laatste extra is te vinden onder de optie “Cast & Crew”. In plaats van de op de cover beloofde interviews met cast en crew kunnen we slechts de bio- en filmografieën van acteurs en regisseur lezen. Deze zijn bijgewerkt tot het jaar 1999 en geven een beknopt overzicht van de verrichtingen van de betreffende personen. Duidelijk niet de meest interessante extra die men kan bedenken.

Voor de extra’s hoef je de DVD van Body Shots niet in huis te halen, aangezien de trailer en het meegeleverde overzicht van cast en crew geen erg boeiende toevoegingen zijn. Op het gebied van de beeld- en geluidskwaliteit valt er gelukkig heel wat minder te klagen; beide zijn namelijk dik in orde. Dit kan echter niet verhullen dat Body Shots vanwege het magere verhaaltje en de uiterst vergetelijke personages niet bepaald een topper is, waardoor deze DVD in mijn ogen de aanschaf niet waard is.