["State of Play (2009)"]

Journalist Cal McAffrey (Russell Crowe), een ouwe rot in het vak, moet een verhaal schrijven over de moord op een pizzabezorger en een junk. De moorden lijken gerelateerd, maar verder tast iedereen in het duister over het motief. Ondertussen krijgt congreslid Stephen Collins (Ben Affleck), een vriend en oud kamergenoot van McAffrey, slecht nieuws: zijn assistente Sonia Baker heeft zelfmoord gepleegd. Al gauw blijkt echter dat zij ook Collins maîtresse was, iets waar de kranten van smullen. Journalist McAffrey laat zich echter niet meeslepen door de roddels en houdt zijn vriend de hand boven het hoofd. Collins gelooft namelijk niet dat Sonia Baker zelfmoord heeft gepleegd, en weet McAffrey hiervan te overtuigen. Samen met collegajournalist Della Frye (Rachel McAdams) gaat McAffrey op onderzoek uit. Ze komen er al snel achter dat er een verband bestaat tussen Sonia's dood, de twee eerdere moorden en de zaak waar Collins als congreslid bij betrokken is. Een verband dat tot verbazingwekkende onthullingen leidt.

In 2003 werd de BBC-miniserie State of Play uitgezonden op TV. In deze politieke thriller, die zich afspeelt in Londen, zie je hoe een reporter via de dood van een vrouw op het spoor komt van een samenzwering op hoog niveau. De serie werd uitermate goed ontvangen, en dus is het niet vreemd dat men State of Play geschikt achtte voor de stap naar Hollywood. Scriptschrijvers Matthew Michael Carnahan, Tony Gilroy, Peter Morgan en Billy Ray verwerkten de zes uur durende serie tot een twee uur durende film en verplaatsten de locatie naar Washington. Voor de regie tekende Kevin Macdonald, bekend van de film The Last King of Scotland (2006) en de Oscarwinnende documentaire One Day in September (1999). Voordat Macdonald echter kon starten met de opnames liep de productie tegen diverse vertragingen aan. Dit had grote gevolgen, onder meer voor de casting. Oorspronkelijk zouden namelijk Brad Pitt en Edward Norton de hoofdrollen vertolken, in hun eerste reünie sinds Fight Club. Toen zij echter door de vertragingen niet meer beschikbaar waren, moesten vervangers worden gezocht. Kanshebbers voor de rol van journalist Cal McAffrey, oorspronkelijk Pitts rol, waren Johnny Depp, Nicolas Cage en Tom Hanks. Uiteindelijk ging de rol echter naar Russel Crowe, en Edward Norton werd vervangen door Ben Affleck. Beide heren brengen het er goed vanaf, zo bleek toen in 2009 de film eindelijk in de bioscopen verscheen. Vooral Crowe weet erg goed te overtuigen als groezelige, maar vakkundige reporter. Hij is duidelijk de ster van de film. Maar ook Affleck, die over het algemeen veel kritiek krijgt op zijn acteerwerk, zet een aardige rol neer. Overigens is zijn schermtijd redelijk beperkt, dus ook Affleck-haters moeten deze film niet direct op de zwarte lijst zetten. State of Play is namelijk een solide politieke thriller, die voldoende kijkplezier te bieden heeft. Dat is onder andere te danken aan het degelijke script en de bekwame cast, naast Affleck en Crowe bestaande uit namen als Helen Mirren, Robin Wright Penn, Jeff Daniels en Rachel McAdams. Een echte klassieker is de film echter niet, daarvoor bevat het verhaal net te weinig spanning en is ook de ontknoping niet sterk genoeg. Vermakelijk is State of Play echter zonder twijfel, waarmee het prima prent is voor de liefhebber van (politieke) thrillers.

State of Play is verschenen op zowel Blu-ray Disc als DVD. Hieronder de recensie van de DVD-uitgave.

Beeldkwaliteit

State of Play staat anamorf op de DVD, in de oorspronkelijke verhouding van 2.35:1. De transfer gooit op veel gebieden hoge ogen. Zo is de scherpte prima, ogen de kleuren erg natuurlijk en is van zaken als ruis en beschadigingen geen sprake. Hinderlijke compressieartefacting komt eveneens in het geheel niet voor. Het resultaat is een beeld dat er strak uitziet. Klein minpuntje is de ruime portie edge enhancement die op sommige momenten zichtbaar is. Ook het zwartniveau had een tikje beter gekund, iets wat logischerwijs vooral opvalt in donkere scènes. Desondanks kunnen we zeker spreken van een geslaagde transfer, die een dikke voldoende verdient.

Geluidskwaliteit

Het geluid van State of Play staat als Dolby Digital 5.1-track op de DVD, met een bitrate van 384 kbit/s. De track klinkt zoals je dat van een moderne productie mag verwachten. Zo heeft het geluid een heldere klank, goede detaillering en bovengemiddelde dynamiek. Ook de ruimtelijkheid is prima; State of Play is geen film die bol staat van het actiegeweld, maar toch worden de achterluidsprekers nagenoeg continu gebruikt voor muziek en ambiance. Hierdoor bevat het geluid flink wat richting en ontstaat een mooi ruimtelijk geluidsbeeld. Het LFE-kanaal voorziet in het diepere laag, en doet dit met goede beheersing. Bovendien ontbreken zaken als ruis en gekraak, al is dit voor een recente film eigenlijk niet meer dan logisch. Dialogen komen zoals gebruikelijk netjes uit het midden en zijn altijd goed verstaanbaar. Prima geluid dus, al had het waarschijnlijk nóg beter geklonken als men de (voor DVD) maximale bitrate van 448 kbit/s zou hebben gebruikt.

Extra's

Na het starten van de DVD krijg je eerst een aantal trailers te zien, die eenvoudig te skippen zijn. Daarna beland je in het menu, waar je (net als op de Amerikaanse uitgave) uit een tweetal extra’s kunt kiezen. Beide zijn Nederlands ondertiteld.

Deleted Scenes (4 min)
Twee verwijderde scènes, met een beeldverhouding van 2.35:1 (niet anamorf) en Dolby Digital 2.0-geluid. Commentaar ontbreekt.

Making Of (19 min)
Een Making Of bestaande uit de bekende combinatie van interviews, filmfragmenten en een blik achter de schermen. Het geheel is promotioneel van aard, maar bevat toch net wat meer diepte dan de gebruikelijke, met vleierij doorspekte Making Of. Het beeld heeft een verhouding van 1.78:1 (anamorf), het geluid is in DD 2.0-formaat.

In de politieke thriller State of Play (2009), gebaseerd op de gelijknamige Britse miniserie uit 2003, zie je hoe een reporter via de dood van een vrouw op het spoor komt van een samenzwering op hoog niveau. De film heeft een goede cast, met Russell Crowe als uitblinker. Ook het verhaal steekt aardig in elkaar, al ontbreekt het de ontknoping aan impact. Desalniettemin een prima film voor de liefhebbers van het genre. Zij kunnen de DVD-versie gerust in huis halen, aangezien deze een goede beeld- en geluidskwaliteit heeft. Qua extra’s scoort het schijfje beduidend minder hoog, maar dat maakt de film zelf niet minder vermakelijk.