["Code Inconnu"]

Jean vertrekt naar zijn broer George in de stad om te ontsnappen van het saaie leven bij zijn vader op het platteland. Hij weet echter de beveiligingscode niet meer van het huis van George en die zit voor zijn werk in Kosovo. Zijn vrouw Anne, een actrice, is er wel en vertrekt net naar een auditie voor een speelfilm. Op weg naar haar auditie vraagt Jean om onderdak bij haar en George, maar er is niet genoeg voor hem om lang te blijven. Anne geeft hem wel de sleutel en code, zodat hij in ieder geval vandaag een plek heeft om te overnachten. Op de weg terug naar het appartement gooit Jean een lege zak in de schoot van een zwerfster. De donkere Afrikaanse jongen Amadou ziet dat en spreekt Jean aan op zijn onfatsoenlijke gedrag en wil dat Jean zijn excuses aanbiedt. Die heeft hier helemaal geen zin in en loopt door, maar wordt weer tegengehouden door Amadou. Er ontstaat een dusdanig handgemeen dat de politie er bij wordt gehaald. Die haalt de jongens uit elkaar, maar geven Amadou de schuld van het oproer. Die gaat daardoor uit z’n dak en wordt meegenomen voor verhoor. Ook de zwerfster wordt opgepakt en meegenomen naar het bureau. En dan gaat ieder z’n eigen weg.

De Oostenrijkse regisseur Michael Haneke maakt vooral films in Duitsland en Frankrijk. Zijn meest bekende films zijn Caché en La Pianiste. Vlak daarvoor maakte hij Code Inconnu wat zoiets betekend als “Code Onbekend”. De titel slaat op de code van het appartement van George en Anne. Jean weet die niet, waardoor hij op straat moet wachten. En zo ontstaat er een keten van gebeurtenissen die heel anders zouden zijn gelopen als Jean de code van het appartement wél geweten zou hebben. Eigenlijk is het gewoon een film over de dingen van alledag, maar dat die wel worden beïnvloedt door soms zeer kleine dingetjes. De consequenties van het niet weten van de code zijn bijna niet te overzien. Het leven van de zwerfster staat helemaal op z’n kop, Anne komt later in een restaurant de Afrikaanse jongen tegen en Jean gaat weer terug naar zijn vader. De film toont het verdere leven van de betrokkenen en dat is voor de meesten anders dan verwacht.
Code Inconnu is in vele opzichten een typische Michael Haneke film. Ook hier komen weer een paar scènes in voor met niet zo zeer excessief geweld, maar meer emotioneel geweld. Discriminatie en intimidatie spelen een belangrijke rol. Iets wat vaak terugkomt in Haneke’s werk. Net als scènes die vaak bestaan uit één instelling en filmmuziek die volledig ontbreekt. Hier en daar is wat source-muziek te horen, maar voor de rest zorgen vooral de acteurs voor de toonzetting en de emoties. En dat is bij Haneke altijd in goede handen. Er wordt degelijk geacteerd en vooral heel naturel. Het dagelijkse leven filmen lijkt zo eenvoudig, maar om alleen daarmee een anderhalf uur durende speelfilm redelijk boeiend te houden is wel wat extra’s voor nodig. Toch is de film zeker niet zo sterk als Caché of La Pianiste. Er zitten een aantal zijlijnen in het verhaal die afleiden van het thema. Het zijn teveel lijnen die worden gevolgd. Sommige scènes zijn ook wel heel erg statisch en het is onduidelijk wat Haneke nu precies wil vertellen. Het blijft te fragmentarisch. Het klinkt misschien gek, maar door het mindere excessieve geweld in deze film wordt deze een stuk minder aangrijpend. Maar voor de liefhebber van het werk van Haneke toch zeker aan te raden.

Beeldkwaliteit

Met een beeld van 1.85:1 staat de film in het originele formaat anamorf op de DVD. De kwaliteit is redelijk goed, maar heeft ook te lijden onder een matige scherpte en detaillering. Dat komt vooral door de aanwezige filmgrain en de lichte beeldruis. Af en toe is lichte edge-enhancement toegepast. Het contrast is goed en het zwartniveau is redelijk. Dat had iets beter gekund. Het diepe zwart ontbreekt door een iets te hoge helderheid. De kleuren zijn behoorlijk flets, wat wel goed werkt voor de toonzetting van de film. Dat komt ook door de vlakke, soms zeer eenvoudige, belichting (TL). Op een enkel spettertje na is de print vrij van beschadigingen.
De DVD bestaat uit 12 hoofdstukken, die ook afzonderlijk via het menu zijn te selecteren. De ondertiteling is van een vrij groot lettertype, maar is goed leesbaar en staat op de juiste hoogte in beeld.

Geluidskwaliteit

De DVD heeft uitsluitend een Dolby Digital 2.0 (224 kb/s) track, wat overeenkomt met het originele geluidformaat in de bioscoop. Het geluid heeft een voornamelijk mono karakter. Slechts heel beperkt is er gebruik gemaakt van stereo atmosferen of effectgeluiden en die staan dan ook nog vrij zacht in de mix. Het geluid klinkt heel naturel en helder, met duidelijk verstaanbare dialogen. Er zijn ook veel stille momenten, waar bijna niets extra’s is toegevoegd. Er wordt geen filmmuziek gebruikt, iets wat vrij algemeen is bij films van Haneke. Af en toe is er wat source-muziek te horen.

Extra's

De DVD kent slechts statische menuschermen in 1.33:1 beeldformaat, zonder achtergrondgeluid. Als extra zijn er alleen drie promotietrailers te bekijken.

Jean gaat naar de stad om bij z’n broer en diens vrouw Anne in te trekken. Hij weet de code van de voordeur niet en moet op straat wachten totdat Anne naar buiten komt. Volgens haar is er echter geen plaats en Jean gaat weer z’n eigen weg. Dan gooit hij een papieren zak in de schoot van een zwerfster en ontstaat er een confrontatie op straat waarbij de politie uiteindelijk ingrijpt. De film laat dan de nabije toekomst van de betrokken zien.
Code Inconnu heeft de kenmerken van een typische Michael Haneke film, maar bevat minder geweld dan wat voor hem gebruikelijk is. Het verhaal is heel fragmentarisch en bevat iets teveel verhaallijnen. Technisch is de DVD redelijk verzorgd, maar behalve enkele promotietrailers bevat de DVD geen extra’s.