["Wolf Creek"]

De Britse Liz (Cassandra Magrath), Kristy (Kestie Morassi) en de Australische Ben (Nathan Phillips) zijn drie twintigers die al backpakkend door de outback van Australië trekken. Op een dag komen ze aan bij het plaatsje Wolf Creek. Dit plaatsje is een toeristische trekpleister, omdat er ooit een meteoor in is geslagen die een grote krater heeft achtergelaten. Dit is nog steeds te bewonderen. Als de drie echter weer weg willen, blijkt hun auto het begeven te hebben. Het lijkt erop dat ze de nacht door moeten brengen in de auto. Dan verschijnt Mick Taylor (John Jarratt) ten tonele. Deze man is een echte stoere Australiër en doet het gezelschap denken aan Paul Hogan’s Crocodile Dundee. Mick biedt de jongeren aan hun gratis te helpen met het repareren van hun vervoerstuig, maar dan zal hij ze wel eventjes naar zijn kamp moeten slepen. Hier aangekomen hebben de vier een gezellige avond rond het kampvuur. Echter, naarmate de dag dichterbij komt, blijkt Mick lang niet zo’n gezellige vent als gedacht werd. Hij is namelijk uit op hun bloed.

Het in 2005 verschenen Wolf Creek deed het in 2006 al aardig op het Amsterdam Fantastic Film Festival. Volgens de cover noemde Quentin Tarantino het zelfs één van de beste horrorfilms van de afgelopen 25 jaar en ook Robert Rodriguez is een fan van de film. Nu is dit logischerwijs om marketingtechnische redenen daar geplaatst, maar een slechte film is deze prent zeker niet. Wel begint Wolf Creek nogal traag en neemt het alle tijd om de personages te introduceren. Dit draagt er wel aan bij, dat als er eenmaal gemarteld en gemoord gaat worden, je iets meer met de hoofdrolspelers meeleeft. Als er dan ook nog in achting wordt genomen dat het geheel gebaseerd is op waargebeurde feiten, gaan de sporadische rillingen lekker over het lijf. Veel bloed en gore is er niet te zien, het gaat vooral over hetgeen wat je niet ziet en de fijne performance van John Jarratt als de meedogenloze Mick Taylor. Jarratt is er persoonlijk verantwoordelijk voor dat deze film net de middelmatigheid ontstijgt. Vanaf het moment dat hij in beeld komt (en dat is vlak voordat je in slaap valt) krijg de film extra glans en wordt het naar een hoger plan getild. Regisseur van dienste Greg Mclean (ook verantwoordelijk voor het script) had er beter aan gedaan Taylor eerder te introduceren en hem meer slachtoffers te geven. Aan de andere kant, maken de weinige mogelijke slachtoffers en de mooie plaatjes van Australië de vertelling anders dan anders. Als er iets is dat we missen in films als deze, is het wel originaliteit en dat is zeker te vinden. Wel had er meer aandacht gegeven worden aan het plot, wat nu een aantal gaten kent. Genoeg materiaal in ieder geval voor een leuk avondje voor de liefhebber van films als The Texas Chainsaw Massacre, Hostel en Wrong Turn. De echte backpackkiller zit overigens nog steeds vast in zijn cel, dus reizen door Australië is veilig.

Beeldkwaliteit

Het beeld wordt anamorf weergegeven in de verhouding 1.78:1 wat maar minimaal afwijkt van de originele verhouding 1.85:1. Het beeld in zijn algemeen is verbazingwekkend scherp en helder te noemen. Wel is het getoonde een beetje te licht van aard voor een prent als deze. De detaillering is prima en ook zaken als contrast en schaduwdetail verdienen een ruime voldoende. De kleuren ogen mooi natuurlijk en goed verzadigd. Qua artefacten is er alleen zo nu en dan wat filmgrain waar te nemen en is er licht edge enhancement zichtbaar. Al met al een beeldkwaliteit die uitstekend volstaat voor een productie als deze, maar ook één die nergens echt top te noemen valt. De optionele Nederlandse ondertiteling is goed leesbaar en staat goed geplaatst in het beeld. De film zelf is verdeeld in 13 hoofdstukken.

Geluidskwaliteit

Voor het geluid is er de keuze uit drie audiotracks, te weten een Franstalige Dolby Digital 5.1 track (384 kbit/s), een Engelstalige Dolby Digital 5.1 track (384 kbit/s) en een DTS 5.1 track (754 kbit/s) en die is ook in de Engelse taal. Voor deze review richten we ons op de 2 origineel Engels gesproken geluidssporen. Beide tracks klinken zeer goed en laten een mooi breed geluidsbeeld horen. De dialogen zijn altijd goed te volgen en verstaanbaar en komen netjes uit de centerspeaker. De frontspeakers laten de muziek en overige geluiden uitstekend tot hun recht komen. De surrounds maken het echt af en brengen het geheel tot leven door hun ondersteuning en het prima weergeven van de omgevingsgeluiden. Het LFE kanaal ten slotte draagt ook prima zijn steentje bij door het laten horen van een mooi, diep laag. De DTS track krijg lichtelijk de voorkeur boven de Dolby Digital track. Dit vanwege het bevatten van meer detail en het beter benutten van de surrounds. Twee fijn klinkende tracks, die amper voor elkaar onder doen en de film een beetje extra geven.

Extra's

Het statische menuscherm wordt in de verhouding 1.78:1 anamorf weergegeven met het hoofdthema als achtergrondmuziek in Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s). Dit menu geeft toegang tot de volgende extra’s:

Trailer (2 min.)
De obligate bioscooptrailer van de film. Het beeld is hier wel in de originele verhouding 1.85:1 anamorf en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s).

Also Available
Drie trailers van andere DVD’s die door Paradiso zijn uitgegeven.

Zonde dat de extra’s eigenlijk niets voorstellen op deze uitgave. Andere versies van deze DVD kennen leuke extra’s als een uitgebreide making of en audiocommentaren.

In het gigantische woud van verkrijgbare horrorfilms zijn er maar een paar bomen te vinden die echt de moeite waard zijn. Wolf Creek is er zo’n eentje. De film komt een beetje traag op gang, maar zodra psycho Mick Taylor geïntroduceerd wordt, neemt de prent een sneltreinvaart boordevol martelingen en bloed. Die lange introductie blijkt ook nog eens nut te hebben, want zo voel je met de slachtoffers mee. Ook blijkt Mick al langer in het verhaal te zitten dan je dacht. Deze film is nu op DVD verkrijgbaar met een goede kwaliteit beeld en geluid. Alleen jammer dat interessante extra’s ontbreken. Voor de liefhebber kan Wolf Creek een vermakelijk avondje opleveren.