["Terror Island"]

Tess (Mirjana Jokovic) is de enige inwoonster van een klein eilandje. Hier kan ze in alle rust haar hobby als schilder uitoefenen. Behalve haar huis en een vuurtoren is er niets of niemand om haar heen. Tot op een dag twee zonderlinge figuren letterlijk aanspoelen op haar eiland. Het zijn de gangsters Sam (David Thornton) en Nigel (Tomas Arana) en ze hebben een zonderlinge kist bij zich. Dit vormt een begin van een vreemd en mysterieus kat-en-muis-spel tussen de heren en Tess. Alledrie lijken ze wel iets verborgen te houden voor elkaar, maar één ding staat vast. Niemand is te vertrouwen.

Om duidelijk te vertellen waar Private Property (de originele titel van Terror Island) over gaat, is een onbegonnen karwei. Het verhaal springt nogal van de hak op de tak. Zaken die belangrijk lijken, worden het volgende moment gelijk gedevalueerd of er wordt gewoon niet meer op teruggekomen. Hierdoor ontstaat een vrij warrige horrorthriller. Het verhaal is zelfs zo warrig, dat je als kijker vaak geen idee hebt waar je naar aan het kijken bent. Het resultaat is dan ook een miserabel slechte film die veel vragen oproept, maar zelden met antwoorden komt. Van begin tot eind is de film eigenlijk een pure verspilling van tijd en dat is nog zacht uitgedrukt. Alles wordt zeer serieus genomen, daar waar een stukje humor of zelfspot de film wellicht had kunnen redden. Deze productie is geschreven en geregisseerd door Elizabeth Dimon, die vooralsnog geen andere film op haar naam heeft staan. Dit is misschien maar goed ook. Wellicht dat ze de volgende keer iets minder kan experimenteren en minder in 89 minuten wil proppen. Ook zou het verstandig zijn als ze iets boeiendere dialogen zou schrijven, die nu wel van een heel laag niveau zijn. Ook het acteerwerk van de complete cast weet niet te boeien. De enige bekende naam die we op de credits tegenkomen is die van Cyndi Lauper. Zij tekende voor de muziek. Een uitstekende keuze, want haar jaren ’80 deunen, geeft het eindproduct juist die sfeer die het moet hebben. Namelijk die van totaal mislukte eighties horrorthriller, die puur werden gemaakt om stof te doen verzamelen in de onderste schappen van de videotheek.

Beeldkwaliteit

De film is in de verhouding 1.78:1 anamorf op de schijf gezet. Over het algemeen genomen is de kwaliteit van het beeld zeer ondermaats. Over de gehele linie is het getoonde vrij onscherp te noemen. Soms zelfs zo wazig dat gezichten niet te herkennen vallen (zie screenshot 1). Zaken als filmgrain en edge enhancement zijn nadrukkelijk aanwezig. Ook beschadigingen in de vorm van krasjes en vuiltjes zijn in talrijke vorm waar te nemen. Artefacts als ghosting (waarbij figuren in beweging een spoor achterlaten) en interlacing zorgen ervoor dat het beeld vaak onrustig wordt en dit bederft het kijkplezier nog eens extra. Kortom, de kwaliteit van het beeld is slecht te noemen en niet te verwachten van een recente productie als deze. De optionele Nederlandse ondertiteling is duidelijk leesbaar en staat aan de hoge kant in het beeld. De film zelf kent 7 chapterstops, wat aan de mager kant is voor een film van 89 minuten.

Geluidskwaliteit

Het geluid staat in de vorm van een Dolby Digital 2.0 audiotrack op de DVD met een bitrate van 224 kbit/s en in de originele Engelse taal. Ook over het geluid valt weinig positiefs te melden. Alles klinkt nogal dof en schel en zo nu en dan is er ook gekraak en gepiep te horen. Hierdoor zijn dialogen soms onverstaanbaar en slecht te volgen. Ook de eerder genoemde muzikale soundtrack van Cyndi Lauper komt hierdoor niet goed uit de verf. Een audiotrack die totaal niet volstaat en een slechte dynamiek en detaillering kent.

Extra's

De DVD kent een statisch menuscherm dat gepresenteerd wordt in de verhouding 1.33:1 zonder achtergrondmuziek. Extra’s in welke vorm dan ook, zijn niet aanwezig.

Terror Island is de internationale naam van de film Private Property. Deze film werd reeds in 2002 gemaakt, maar het heeft tot 2007 geduurd eer de film in Nederland op DVD verscheen. Dit is meestal geen goed teken. Dit voorgevoel blijkt te kloppen bij het zien van de prent. De productie is een film geworden die van het één op het ander springt en maar niet lijkt te kunnen beslissen welke kant op te gaan. Voeg hierbij de slechte kwaliteit van het beeld en geluid plus het belabberde acteerwerk toe en je hebt een pulpfilm van het ergste soort. Dit is nu een film waarvoor het begrip tijdsverspilling lijkt uitgevonden en er is ook weinig positiefs aan op te merken. Laat je niet misleiden door de hoes en zijn synopsis, er zijn interessantere films gemaakt.