["Road To Guantánamo, The"]

Vijf Britse jongens van Pakistaanse en Bengaalse afkomst reizen naar Karachi, Pakistan, om de bruiloft van een van hen te gaan vieren. Het is kort na de aanslagen van 11 september 2001 in de Verenigde Staten. De jongens bezoeken een moskee, waar de Imam de mensen oproept het Afghaanse volk te helpen. Na overleg besluiten de vijf naar Afghanistan te reizen om de mensen daar te helpen. Op welke manier weten ze nog niet. Eenmaal in Afghanistan vinden de eerste Amerikaanse bombardementen plaats en trekken Amerikaanse troepen het land binnen. De vijf jongens denken in de hoofdstad Kabul meer te kunnen doen voor de Afghanen en reizen verder. Echter, in plaats van in Kabul komen ze in een afgelegen dorp terecht, wat een bolwerk van de Taliban blijkt te zijn. Als Amerikaanse soldaten daar binnenvallen, worden ook de vijf jongens ingerekend. Omdat ze een Brits paspoort hebben verwachten ze dat ze snel worden vrijgelaten. De werkelijkheid is echter heel anders en ze worden voor terrorist uit het Al-Qaida bolwerk aangezien. Een lange periode van verhoren en gevangenschap is het gevolg.

Regisseur Michael Winterbottom windt er in The Road to Guantánamo geen doekjes om. Hij zegt waar het op staat: de manier waarop Amerika met z’n gevangenen om gaat verdient op z’n zachtst gezegd geen schoonheidsprijs. De beelden laten dat ook duidelijk zien. De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de “Tipton Three”. Drie van de vijf jongens werden jarenlang zonder proces vastgehouden op de Amerikaanse basis Guantánamo Bay op Cuba. Amerika dacht dat ze lid waren van het terreurnetwerk van Al-Qaida. Deze drie jongens figureren ook in deze film. Zij vertellen hun eigen verhaal. Co-regisseur Matt Whitecross heeft drie van de vijf jongens bijna een maand lang geïnterviewd en gefilmd (Ruhel Ahmed, Asif Iqbal en Shafiq Rasul). Fragmenten daarvan zitten in de film. In een afwisseling van fictie en documentaire beelden zien we de verfilming van het verhaal van de jongens. Ook de fictie beelden zijn op een documentaire-achtige manier gedraaid, zodat het verhaal zo natuurgetrouw mogelijk overkomt. De rollen van de jongens in het fictie gedeelte worden gespeeld door jongens zonder acteerervaring, maar zijn gekozen omdat ze qua afkomst en achtergrond veel gemeen hebben met de “Tipton jongens”. Dat zorgt voor een aangrijpende, schrijnende film, die een aanklacht is tegen het Amerikaanse regime. Als slechts de helft van wat de jongens vertellen waar blijkt te zijn, dan nog dient Amerika zich enorm te schamen. Zij hebben het altijd over de rechten van de mens, maar als er hier iets geschonden wordt door Amerika, dan zijn het diezelfde rechten. Winterbottom wil dit laten zien aan de hand van deze film. Recht in je gezicht, niet om de feiten heen draaien. Daarmee bereik je volgens Winterbottom het meeste effect. En dat is met The Road to Guantánamo zeker gelukt. Qua stijl heeft deze film wel wat weg van Winterbottom’s Welcome to Sarajevo. Ook daarin gebruikte hij fictiebeelden en nieuwsbeelden door elkaar heen. In The Road to Guantánamo zorgt die mengeling voor een reflectie op het verhaal van de jongens. Dit is hún verhaal, maar de nieuwsbeelden laten de gebeurtenissen in Afghanistan van een meer objectieve kant zien. Daarmee is dat niet direct een weerwoord van de Amerikanen op het verhaal, maar het geeft wel de context aan waarin de gebeurtenissen plaatsvonden. Een eenzijdige kijk op het geheel wordt daarmee teniet gedaan en geeft de film meer diepgang. Met een uitermate laag budget van slechts anderhalf miljoen Britse ponden werd een uitstekende film gemaakt, die je op z’n minst aan het denken zet. In 2006 won deze film de Zilveren Beer op het Filmfestival van Berlijn.

Beeldkwaliteit

De DVD staat in de originele beeldverhouding van 1.85:1 anamorf op de DVD. De film is gedraaid met een kleine DVCam videocamera. Voor een bioscooprelease is het beeld overgezet op 35mm film. Het beeld van de DVD ziet er vlekkeloos uit. Geen enkele beschadiging is zichtbaar. De manier van filmen past uitstekend bij de film. Het geheel ziet er heel naturel uit. Dat houdt wel in dat niet alles even duidelijk belicht is. Bij donkere scènes is veel beeldruis te zien. Dat zorgt ook voor een matige scherpte. Over de gehele linie is regelmatig edge-enhancement toegepast om de scherpte-indruk te verhogen. De kleuren zien er goed en naturel uit. De film bestaat zowel uit fictie- als documentairebeelden. Die zijn duidelijk van elkaar te onderscheiden. De documentairebeelden zijn televisieopnames, die een mindere kwaliteit hebben dan de fictiebeelden. Technisch gezien is het beeld misschien niet helemaal top, maar het past wel uitstekend bij de sfeer van de film. Een betere (technische) kwaliteit zou de film waarschijnlijk ongeloofwaardiger maken.
De film is onderverdeeld in 12 hoofdstukken. De ondertiteling is duidelijk leesbaar en staat prima in beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

Er staat één geluidstrack op de DVD en dat is een Dolby Digital 5.1 (448 kb/s) track. Het geluid is heel dynamisch en ruw, wat erg goed bij de sfeer van de film past. Het meeste geluid concentreert zich op de front- en centerspeakers, waarbij in de achterkanalen voornamelijk muziek en lichte atmosfeergeluiden te horen zijn. Pas bij de bombardementen wordt er meer van de surrounds gebruik gemaakt en wordt ook het LFE kanaal actief. De dialogen zijn goed verstaanbaar, maar missen soms diepte, doordat de dialogen van de acteurs allemaal via zendermicrofoons zijn opgenomen. Dat zorgt binnen bepaalde scènes voor verschillend perspectief tussen hoofdpersonen en bijrollen.
De muziek van Harry Escott en Molly Nyman is ingetogen en sfeervol en past uitstekend bij de film.

Extra's

Het menu van de DVD is een geanimeerd scherm in 1.78:1 anamorf beeldformaat. De achtergrondmuziek is een fragment van de filmmuziek (Dolby Digital 2.0 224 kb/s). Behalve enkele trailers heeft deze DVD geen extra’s.

Trailers (6½ min)
Naast de trailer van The Road to Guantánamo (in 1.78:1 anamorf beeldformaat), bevat de DVD ook nog trailers van Shooting Dogs, The Tiger and the Snow en Paradise Now (in 1.33:1 letterboxed beeldformaat).

Een aantal Britse jongens van Pakistaanse en Bengaalse afkomst reizen naar Karachi om de bruiloft van één van hen te vieren. Als ze in een moskee de Imam horen preken dat het Afghaanse volk hulp nodig heeft besluiten ze op reis te gaan. Tijdens de reis vallen de Amerikanen Afghanistan binnen. De jongens komen in een terreurbolwerk van de Taliban terecht en worden door Amerikaanse soldaten opgepakt. Drie van hen worden uiteindelijk naar Guantánamo Bay gestuurd, waar ze bijna twee jaar lang worden vastgehouden. The Road to Guantánamo is een aangrijpende film over de “Tipton Three”, drie jongens die in Guantánamo Bay worden vastgehouden. Een mengeling van fictie en documentaire zorgen voor een overtuigende film, die een aanklacht is tegen het rechtssysteem van Amerika met betrekking tot terreurverdachten. Beeld- en geluidstechnisch is de film zeker niet geweldig, maar past wel erg goed bij de sfeer en uitstraling van de film. Een betere kwaliteit zou de film mogelijk minder geloofwaardig maken. Behalve enkele trailers heeft de DVD geen extra’s en dat is een gemiste kans. Een commentaartrack of een making of zouden hier zeker op hun plaats zijn. Voor de rest is deze DVD een aanrader.