["Memoirs of a Geisha"]

De twee jonge zusjes Chiyo en Satu worden op jonge leeftijd door hun ouders verkocht aan een handelaar in Kyoto. Chiyo (Suzuka Ohgoals jong meisje, Ziyi Zhang als volwassene) komt terecht bij de Moeder (Kaori Momoi), eigenaresse van een geishahuis. Ze wordt de hulp van geisha Hatsumomo (Gong Li), om later zelf geisha te worden. Hatsumomo houdt er een losbandig leven op na en de jonge Chiyo moet vaak haar escapades verbloemen. Daardoor komt ze regelmatig in een lastig parket terecht en na een paar incidenten neemt Moeder het besluit dat Chiyo altijd dienstmeisje zal blijven en nooit een geisha zal worden. Op 15-jarige leeftijd wordt Chiyo weggekocht van Moeder door haar concurrente Mameha (Michelle Yeoh), van wie Chiyo (Ziyi Zhang) in opdracht van Hatsumomo ooit een kimono heeft vernield. Mameha heeft er vertrouwen in dat Chiyo, die nu de naam Sayuri heeft gekregen, wél kan uitgroeien tot een succesvol geisha en neemt haar onder haar hoede. Na een stoomcursus, waarbij ze nog regelmatig wordt dwarsgezeten door Hatsumomo, lukt het Sayuri om geisha te worden. Diep in haar hart is ze verliefd op de Voorzitter (Ken Watanabe), maar uiting geven aan die liefde kan en mag ze niet. Maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en lijken de dagen voor Sayuri als geisha geteld.

Memoirs of a Geisha is een verfilming van het boek van Arthur Golden. De voorbereiding heeft jaren geduurd. Er is even sprake van geweest dat Steven Spielberg de film zou regisseren, maar uiteindelijk is hij alleen als producer actief geweest. De regie werd uiteindelijk gedaan door Rob Marshall, die eerder Oscarwinnend materiaal afleverde met Chicago.
De film geeft een goede indruk van het leven van een geisha van vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Er zijn nogal wat misverstanden over geisha’s. Sommigen zien hen als prostituee, maar dat zijn ze niet. Juist het seksuele element ontbreekt vaak bij geisha’s. Wel hebben ze vaak een dana, een man die zelf getrouwd is, maar er een geisha als gezelschapsdame op na houdt. Het is niet ondenkbaar dat er in zo’n relatie seks bij komt kijken, maar het is niet het doel op zich. Het leven van een geisha is niet gemakkelijk en zeer afstandelijk. Dat is de film eigenlijk ook, maar dat past dus ook wel bij het leven van een geisha. Je bent een pop, die zich bezig houdt met het entertainen van mannen. Je eigen gevoelens en emoties moet je uitschakelen. Alles uit de kast halen om de man het naar de zin te maken, dat is je taak. Een vrije wil is er niet. Een leven, waarin je alleen op jezelf kunt vertrouwen. De film brengt dat deel van het leven van een geisha goed in beeld.
Het meest spijtige van de film is dat er voor Engels als spreektaal is gekozen. Japans zou veel authentieker zijn geweest, maar dat zou het succes aan de kassa danig negatief hebben beïnvloed. Men heeft wel gekozen voor Aziatische acteurs/actrices. Gong Li en Ziyi Zhang zijn Chinees, Michelle Yeoh is Maleis, niet Japans, maar volgens Hollywood ziet toch niemand het verschil.
De actrices en acteurs brengen hun karakter goed over. Meest verrassend is Gong Li als de losbol/bitch-geisha Hatsumomo. Ondanks dat ze zelf nauwelijks een woord Engels spreekt brengt ze de rol met verve. Ze heeft een accent, wat zeker jammer is, maar dat geldt voor meer rollen in de film. Zoals gezegd zou een volledig Japanse spraak mooier en beter zijn geweest voor het karakter van de film. Ook de rest van de cast is uitstekend op dreef. Ziyi Zhang is overtuigend als onwennige, nieuwe en tere geisha. De blikken in haar ogen doen je hart smelten. Geen wonder dat ook de Chinese regisseur Zhang Yimou voor haar is gevallen.
Het derde deel van de film, wat tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog speelt, haalt een beetje de magie uit de film. Er komen dan Amerikanen in beeld en verpesten de sfeer. Dat is in het echt zo, maar zeker ook in de film. Het is een koude douche, waarbij je wel merkt dat de invloed van het Westen in Japan afbreuk doet aan de cultuur van het land zelf. Het past zeker bij de film, maar het geeft een andere sfeer en de vraag is of je daar als kijker op zit te wachten.

Beeldkwaliteit

De film is gedraaid met Panavision (anamorfe) lenzen. Het origineel is een 2.35:1 beeldformaat en de transfer naar de DVD is in 2.40:1 anamorf beeldformaat. De film is een visueel pareltje. Het ene shot is nog mooier dan het andere. Het prachtige camerawerk is van Dion Beebe. Maar ook de art-direction van John Myhre is fenomenaal (zowel cinematografie alsook art-direction kregen een Oscar). Werkelijk een lust voor het oog. Gelukkig heeft al deze schoonheid ook een erg goede transfer naar DVD gekregen. Beschadigingen of vuil is niet te zien, zoals verwacht wordt van een recente film. Maar ook de rest ziet er uitstekend uit. Scherp, een goed contrast en goede detaillering, zoals het eigenlijk altijd zou moeten. Hier en daar is lichte filmgrain aanwezig, maar nooit in een storende vorm. Kleuren zijn helder en prima verzadigd. De film heeft diverse kleurpaletten meegekregen, waarbij het geel de overhand heeft. De scènes die zich afspelen tijden de oorlog zijn veel bleker van tint, wat goed werkt op de sfeer van het verhaal.
De film is onderverdeeld in 28 hoofdstukken, die ook via het menu zijn te kiezen. De optionele (witte) ondertiteling is goed leesbaar, een beetje groot misschien, en staat goed geplaatst in beeld.

Geluidskwaliteit

Het geluid van de film op de DVD is een Dolby Digital 5.1 (448 kb/s) track. Het geheel klinkt erg helder en goed. Er is veel aandacht voor details, niet alleen in de frontkanalen, maar ook in de achterkanalen. Het meeste geluid komt via de frontspeakers tot de kijker, met de dialogen keurig uit het midden. Het stereobeeld is mooi breed, wat mede bewerkstelligd wordt door de splitstereo effecten en atmosferen in de achterkanalen. Het LFE kanaal wordt regelmatig aangesproken, voornamelijk door de muziek en het laag klinkt mooi vol en diep. De muziek van John Williams is wederom van buitengewone schoonheid. Williams kreeg medewerking van Yo Yo Ma op cello en Itzhak Perlman op viool. De muziek werd ook genomineerd voor een Oscar.
Een erg mooie, gedetailleerde geluidsband.

Extra's

Het hoofdmenu van de DVD is geanimeerd in 1.78:1 anamorf beeldformaat. De achtergrondmuziek is een muziekfragment van de score en is in Dolby Digital 2.0 (192 kb/s). De submenu’s bestaan uit statische schermen en hebben geen geluid. De DVD heeft een paar extra’s, waar andere uitgaven een 2 disc versie hebben met een heleboel meer extra’s, zoals audiocommentaren. Toch zijn er nog een paar interessante extra’s te vinden op deze DVD. Deze zijn allemaal in 1.78:1 letterboxed (4:3) beeldformaat en hebben DD2.0 (192 kb/s) geluid. Alle items zijn Engels gesproken en Nederlands ondertiteld.

Geisha bootcamp (12 min.)
De actrices hadden veel te leren op het gebied van geisha’s. Niet alleen het gedrag, maar ook het bespelen van instrumenten, het schenken van thee en de manier van lopen. Er werden zes weken voorbereiding besteedt aan het ‘opleiden’ van de actrices tot geisha.

Building the Hanamachi (12 1/2 min.)
Het stadje (Hanamachi) waar de film zich afspeelt is speciaal gebouwd in Californië. Aan de hand van interviews met onder meer de makers van het decor krijg je een goede indruk hoe het stadje is gebouwd en welke visie de makers hadden.

The look of a geisha (16 min.)
De schoonheid van een geisha wordt mede bepaald door haar make-up en de kimono die ze dragen. En dat is niet altijd even makkelijk te verdragen. Het kleden van een kimono duurt ongeveer een uur en dient door twee personen te worden gedaan. Voor de film zijn de kimono’s zelf ontworpen door de kostuumontwerpers en de stoffen zijn soms zelf bedrukt.

The music of “Memoirs” (10 min.)
Componist John Williams heeft zichzelf aangeboden om de muziek te schrijven voor de film. Hij vertelt over het componeren en het samenwerken met Yo Yo Ma en Itzhak Perlman.

Photo galleries
Twee blokjes met foto’s. 22 “behind the scenes” foto’s en 15 foto’s van ontwerptekening van kimono’s. Bij de foto’s zit geen geluid.

De jonge Chiyo wordt door haar ouders verkocht aan een handelaar en komt in een geishahuis in Kyoto terecht. Haar jeugd is moeilijk, mede door de capriolen van geisha Hatsumomo. Als Chiyo op 15-jarige leeftijd wordt weggekocht door Mameda krijgt Chiyo (die vanaf dan Sayuri heet) de kans om geisha te worden.
Memoirs of a Geisha is een boeiende film, die een redelijk goede indruk geeft van het leven van een geisha. Het entertainen van mannen, zonder aan jezelf te denken en geen emoties tonen, dat is wat er van je verlangt wordt als geisha. Dat wordt in de film goed naar voren gebracht. Het is jammer dat Engels als spreektaal is gekozen en niet het veel authentiekere Japans.
De beeld- en geluidskwaliteit van deze DVD zijn erg goed. De aanwezige extra’s zijn zeker interessant, maar gezien de uitgaven uit andere landen had het nóg mooier kunnen zijn.