["Samurai Commando: Mission 1549"]

Dat tijdreizen niet altijd even een geslaagd idee is, wisten we al dankzij tal van andere films in dit genre, maar dat de wereld erdoor kon vergaan, wisten we nog niet. In 2003 belandt een speciale eenheid van het Japanse leger per abuis in de zestiende eeuw bij een experiment. Om terug te gaan in de tijd en de manschappen die nog in leven zijn te redden heeft men 2 jaar moeten wachten op een nieuwe mogelijkheid. Oud-luitenant Kashima (Yosuke Eguchi) wordt opgetrommeld om mee te gaan als waarnemer en om kolonel Matoba (Takeshi Kaga) over te halen mee terug te gaan. Deze kolonel heeft het wel naar zijn zin in het verleden, om maar eens een understatement te gebruiken. Erger nog, de kolonel is van plan de loop van de geschiedenis naar zijn hand te zetten en de toekomst om zeep te helpen. Aan Kashima en een team militairen onder leiding van majoor Mori (Katsuhisa Namase) en luitenant Kanzaki (Kyoka Suzuki).

Een Japanse actiefilm die zichzelf omschrijft als een kruising tussen Apocalypse Now en TimeCop klinkt natuurlijk interessant, alleen is het resultaat er niet naar. Deze remake van de cultfilm Time-Slip uit de jaren ’70 is een B-film van de eerste klasse. De film kent zeker zijn momenten als je door het flinterdunne verhaaltje heenkijkt. De personages zijn een beetje standaard voor dit soort films en ook de uitvoering ervan door de acteurs is van een laag niveau. Ook de special effects zijn absoluut niet realistisch (zie screenshot 5), vloeit er voor dit soort films onnodig veel bloed en vliegen de ledematen in het rond. Het lijkt wel een gore splatterhorror. Toch heeft deze productie zeker zijn charme en niet in de laatste plaats om zijn plaatjes. In Hollywood worden dit soort films aan de lopende band gemaakt met de bedoeling om zoveel mogelijk geld te verdienen, maar bij deze prent krijg je nog een beetje het gevoel dat er een onsje liefde aan toe is gevoegd. Wat deze film echter het meest mist, is een flinke lading humor en zelfspot. Ook had regisseur Tezuka het tempo aan mogen passen, dat de ene keer te hoog en de andere keer te laag ligt. Gewoon een bak popcorn pakken en vanaf de bank deze film kijken met het verstand op nul, dan is hij het beste te verteren en dat mag best op zijn tijd.

Beeldkwaliteit

Zonde dat het beeld niet anamorf in zijn originele verhouding van 1.78:1 weergegeven wordt. Dit is dan ook gelijk het grote minpunt qua beeld. In het algemeen is het getoonde duidelijk en helder en kent de film een goed natuurlijk kleurgebruik. Alleen bij het stukje flashback in de film is het beeld troebel, maar dat lijkt de bedoeling van de makers te zijn geweest. Grain is nauwelijks te bespeuren en ook edge enhancement wordt amper toegepast. Dan komen we bij twee andere hekelpunten, namelijk de hoofdstukindeling en de ondertiteling. De film is verdeeld in slechts zeven hoofdstukken wat voor een film van deze lengte veel te weinig is. Het verhaal heeft wel twee optionele Nederlandse ondertitelingen meegekregen, waarvan er één te laag in beeld staat (op een breedbeeldtelevisie valt er een gedeelte van weg ivm het niet anamorf zijn) en de ander iets te hoog, voor vergelijkingen zie screenshot 1 en 2.

Geluidskwaliteit

Qua geluid hebben we de keuze uit maar liefst twee audiosporen, namelijk een Dolby Digital 2.0 (224 kbit/s) en een Dolby Digital 5.1 (448 kbit/s) track. Allebei de tracks zijn overigens in de originele Japanse taal. De 5.1 track verdient duidelijk de voorkeur boven de 2.0 track en we zullen ons daar dan ook op richten. Deze 5.1 track klinkt vol en bombastisch, ruis of gekraak is niet waar te nemen. De dialogen komen netjes uit de centerspeaker en de bijgeluiden uit de frontspeakers. De surrounds worden voor de omgevingsgeluiden gebruikt als ondersteuning wat een goed ruimtelijk gevoel geeft. Het LFE kanaal doet ook zijn duit in het zakje wat met name bij de explosies en de bas en trommels bij de muzikale soundtrack goed te merken is. Al met al een geluid wat een dikke voldoende verdient.

Extra's

Het statische menuscherm staat in 1.78:1 niet anamorf op de schijf met als achtergrondmuziek het hoofdthema van de film in Dolby Digital 2.0 (224 kbit/s). Extra’s zijn er helaas niet te bespeuren.

Heb je zin in een actiefilm met weinig logica, die lekker wegkijkt, special effects hoeven voor jou niet natuurgetrouw te zijn en je vindt de Japanse taal niet vervelend om aan te horen? Dan is deze Samurai Commando: Mission 1549 zeker iets voor jou. Puur een film gemaakt voor het vermaak en daar is niets mis mee. Qua DVD uitvoering stelt deze titel iets teleur, vanwege het ontbreken van extra’s en het niet anamorf zijn van beeld. Wel moet gezegd worden dat qua geluid deze DVD het uitstekend voor elkaar heeft met een lekkere bombastische en dreunende Dolby Digital 5.1 audiotrack die perfect past bij deze film.