["Art of the Devil"]

Een rijke architect heeft een geheime verhouding met de jongere dame Boom (Supakson Chaimongkol). Wanneer ze zwanger van hem raakt, eist zij een schadevergoeding van hem en hiermee stemt hij in. De architect vindt echter dat als hij zoveel geld aan haar moet betalen, zijn vrienden Boom ook mogen “gebruiken”. Vernedert zoekt Boom haar heil in voodoo. Op deze manier moordt ze niet alleen de architect, maar ook zijn hele gezin uit in de hoop alles te mogen erven. Het is echter de ex-vrouw en haar kinderen die het huis mogen betrekken. Boom is het hier niet mee eens en papt aan met één van de zonen van de vrouw om zo toch nog een deel mee te krijgen. Dat is echter niet genoeg voor Boom en ze schakelt wederom de hulp van voodoo in om ook met dit gezin korte metten te maken. Helaas heeft ze niet gerekend op de dochter Nan (Arisa Will) die samen met de journalist Danai (Somchai Sathutham) alles op alles zetten om Boom een halt toe te roepen.

Dat Aziatische horror in de lift zit, hoeft niemand uitgelegd te worden, maar lang niet alle producties die uit komen zijn van goede kwaliteit. Deze Art of the Devil (waarvan de Thaise titel Khon Len Khong is) is een bijzonder matige occulte horror. De film werd echter wel een succes en zo kon een vervolg niet uitblijven (wat overigens een totaal verschillende film is ten opzichte van dit eerste deel). De regisseuse van dienst is Thanit Jitnukul, die ook al verantwoordelijk was voor het evenzo middelmatige Narok. De cast en de schrijver van deze film zijn voornamelijk debutanten, met uitzondering van Supakson Chaimongkol die al een aardig aantal films op haar C.V. heeft staan, waaronder opvallend veel andere samenwerkingen met Jitnukul. Samen met Arisa Will zijn zij de enige actrices die op dreef zijn, de rest van de cast acteert maar matig. Het verhaal rammelt ook nog eens aan alle kanten en is op een nogal warrige manier verfilmd. Wel wordt er knap gebruik gemaakt van flashbacks (die in kleur worden vertoond), terwijl het heden in zwart wit wordt uitgebeeld. Ook een minpunt is het einde wat nogal afgeraffeld overkomt. Het kenmerk van de Aziatische horrorfilm, een spookachtige jongedame, mag natuurlijk ook in deze vertelling niet ontbreken, zij het dat het hier een albino meisje betreft, dus geen lange zwarte haren deze keer. Superslecht is deze film nu ook weer niet te noemen, er zijn gewoon te veel betere films in dit genre.

Beeldkwaliteit

Het beeldformaat is 1.78:1 en de film staat anamorf op de schijf. Het beeld bevat filmgrain en ook is er edge enhancement toegepast. Verder is het zo dat, ondanks dat het hier een recente productie betreft, er veel beschadigingen in de vorm van krasjes voorkomen. Bij de gedeeltes die zwart wit zijn, is er sprake van interlacing, waardoor bewegingen een stuk waziger worden (zie screenshot 3). Nu is het beeld over het algemeen niet al te scherp te noemen, maar bij deze stukken valt het extra goed op. Het verhaal is verdeeld in 15 hoofdstukken wat iets ruimer had gemogen. De Nederlandse ondertiteling had lager in beeld gemogen.

Geluidskwaliteit

De soundtrack van deze film is te beluisteren in Dolby Digital 5.1 (met een bitrate van 384 kbit/s) en in de originele Thaise taal. Gedurende de hele film ontstaat het gevoel dat de geluiden niet synchroon lopen met het beeld. Wel is het geluid zeer duidelijk en helder te horen. De soundtrack klinkt zeer goed dynamisch. Alle speakers worden netjes gebruikt, al lig de nadruk wel op de voorste speakers. Sommige gedeeltes worden goed ondersteund door het LFE kanaal. Zoals eerder vermeld, krijg je het idee dat het geluid niet synchroon loopt met het beeld en dat geld ook voor de dialogen, die niet geheel lipsynchroon lopen.

Extra's

Het statische menuscherm wordt in 1.33:1 anamorf weergegeven met achtergrondmuziek in Dolby Digital 2.0 (bitrate 192 kbit/s). Dit menu geeft toegang tot de volgende extra’s:

Trailer (2:05 min.)
De obligate bioscooptrailer van de film in de verhouding 1.78:1 anamorf en de geluidstrack is een Dolby Digital 2.0-track (224 kbit/s).

Ook Verkrijgbaar
Niets meer en niets minder als drie promotionele trailers voor andere releases van Paradiso Home Entertainment, te weten Art of the Devil 2, The Unborn en
The River King.

Er verschijnen steeds meer Aziatische horrorfilms op DVD en zo ook deze redelijk succesvolle Art of the Devil uit 2004. Helaas is deze occulte horror van bedenkelijke kwaliteit met een rammelend verhaal en matige acteurs. Ook de kwaliteit van het beeld laat nogal te wensen over. Het geluid is wel van een goede kwaliteit, hoewel het gevoel ontstaat dat het niet synchroon met het beeld loopt. Zelfs de echte liefhebber doet er goed aan deze film eerst te huren.