["I Spit on Your Grave / Day of the Woman (SCE)"]

De schrijfster Jennifer Hill (Camille Keaton, achternichtje van Buster Keaton) besluit om in de zomer New York om te ruilen voor een zomerhuisje op het Amerikaanse platteland zodat ze tot rust kan komen en kan werken aan haar nieuwe boek. Bij het tankstation in het dorp ontmoet ze pompbediende Johnny (Eron Tabor) en zijn vrienden Andy en Stanley. Johnny beweert dat Jennifer het daar zo prettig gaat vinden, dat ze niet meer weg wil. Eenmaal aangekomen in het zomerhuisje ontmoet ze ook Matthew (Richard Pace), een nogal sullige jongen die de boodschappen bezorgt in het dorp. Als Jennifer op een dag ligt te zonnen in haar kano, komen Andy en Stanley voorbij gevaren in hun motorboot. Zij binden Jennifers kano vast aan hun motorboot en varen op hoge snelheid door, totdat ze Jennifer naar de kant brengen. Hier wachten ook Johnny en Matthew haar op. Het plan van de heren is om één voor één Jennifer te verkrachten en mishandelen. Als ze dit gedaan hebben, laten ze haar voor dood achter in haar zomerhuisje. Jennifer blijkt echter nog te leven en de “heren” hebben haar zo gekraakt dat ze uit is op maar één ding: bloederige, gewelddadige wraak.

Toen Day of the Woman in 1978 voor het eerst in de bioscopen verscheen, kon de film gelijk rekenen op een fiks aantal tegenstanders. De film bevatte immers een bijna half uur durende verkrachtingsscène en ook een forse dosis expliciet geweld. Hierdoor werd de film in vele landen verboden en waar de film wel draaide was het geen box office succes. In 1981 werd de film opnieuw uitgebracht met als nieuwe titel I Spit on Your Grave. Deze keer werd de film wel opgepikt door zowel het publiek als de critici. In onze tijd bezien, valt het qua geweld en dergelijke nog wel mee. Er zijn inmiddels honderden films uitgebracht die gruwelijker scènes bevatten dan deze prent. Wat nu te zien valt, is een knap gemaakte wraakfilm. Hier en daar valt echter wel te zien dat de film destijds voor vrij weinig geld is gemaakt, zo lopen er soms crewleden in beeld (zie screenshot 2, uiterst links). Wat regisseur Zarchi indertijd nog het meeste pijn deed, was dat de film vrouwonvriendelijk werd genoemd. Hij wilde juist laten zien hoe sterk een vrouw kan zijn en hoe hard ze terug kan vechten na een vrij pijnlijke en vernederende ervaring.

Beeldkwaliteit

Het anamorfische beeld in de verhouding 1.85:1 (wat ook de originele beeldverhouding is) ziet er redelijk tot goed uit. Het beeld is redelijk scherp, wat gezien de leeftijd en de lage kosten van het maken indertijd, verwonderlijk is. Het beeld bevat wel behoorlijk veel filmgrain. Het is alleen jammer dat de donkere scènes vrij onduidelijk zijn. Ook wil het beeld zo nu en dan wiebelen, wat waarschijnlijk komt doordat de film tijdens opnames niet goed in de camera zat. De witte ondertiteling is duidelijk leesbaar, maar had lager in het beeld geplaatst mogen worden. De film is verdeeld in zeven hoofdstukken, wat dan aan de wel erg lage kant is.

Geluidskwaliteit

Het geluid bestaat uit een Engelstalige Dolby Digital 2.0 (224 kbit/s) mono-track. Andere versies van deze DVD bevatten een Dolby Digital 5.1- en/of een DTS-track, maar dat is bij deze film een beetje overbodige luxe, de 2.0-track volstaat uitstekend. Meir Zarchi had besloten de film zo min mogelijk muziek mee te geven. De kracht ligt dan ook in de dialogen en de geluidseffecten (probeer na deze film maar eens een motorboot te horen zonder aan een aantal scènes te denken) en die komen goed over, zij het wel een beetje blikkerig en dof. Toch in acht nemende dat de film alweer uit 1978 stamt, destijds een low budget film was en kijkende naar soortgelijke titels, valt dit redelijk te verwaarlozen.

Extra's

De menu’s worden anamorf in de verhouding 1.85:1 weergegeven met op de achtergrond geluiden uit de film in Dolby Digital 2.0 met een bitrate van 224 kbit/s. Het set-up-menu geeft toegang tot de audiocommentaren, het special features menu tot de rest. De extra’s zijn:

Audiocommentaar Meir Zarchi
Het commentaar van de regisseur zelf (van wie we normaal gesproken niet zoveel horen), netjes Nederlands ondertiteld. Hij leest zijn commentaar nogal monotoon op, maar vertelt de kijker leuke, triviale weetjes, maar ook een heleboel technische feiten passeren de revue. Heel soms valt hij stil, maar niet te lang. Wel wordt Zarchi zo af en toe te technisch in zijn verhaal.

Audiocommentaar Joe Bob Briggs
Het tweede commentaar is van criticus Joe Bob Briggs en ook deze commentaartrack is volledig Nederlands ondertiteld. Ook aan de bekende criticus Roger Ebert (die deze film als één van de slechtste ooit beschouwd) is gevraagd een commentaar in te spreken, maar hij bedankte voor de eer. De heer Briggs vertelt met groot enthousiasme over de film en neemt duidelijk zijn standpunten in. Hij vertelt duidelijk waarom hij bepaalde momenten vrij goed vindt, maar geeft ook duidelijk aan wanneer hij het ergens niet mee eens is. Een zeer leuk audiocommentaar en ook fijn om een keer de mening te horen van een kritische kijker.

Trailers en TV-spots
Hierachter vind je een viertal trailers en een drietal TV-spots van de film, zowel onder de titel Day of the Woman als I Spit on Your Grave. De trailers en spots wisselen onderling nogal van kwaliteit en de laatste twee trailers leken mij hetzelfde.

Posters en Covers
Een verzameling van 10 voorbeelden van posters , videohoezen en bladzijdes uit de persmap. Met name bij de laatste zijn de toegevoegde teksten niet tot nauwelijks te lezen.

Photo Gallery
Een tiental foto’s waarvan vier van de set met onleesbaar kleine tekst en zes stills uit de film.

Filmographies
De filmografieën van de cast en de regisseur in tekstvorm.

Also or Soon Available
Vier trailers van andere, vergelijkbare uitgaven van DFW.

Verder moet opgemerkt worden dat om de keepcase een prachtige slipcase zit, waaruit vier krassen, voorzien van een opgedrukt bloedspoor, zijn weggesneden.

In 1978 werd de wereld opgeschrikt door de film Day of the Woman en in 1981 opnieuw uitgebracht als I Spit on Your Grave, een nogal gewelddadige, bloederige slasher-/wraakfilm van Meir Zarchi. Zarchi had met deze film voornamelijk de bedoeling om te laten zien dat een vrouw in staat is om gewelddadig wraak te nemen, nadat haar zowel mentaal als fysiek pijn is gedaan. Hij kwam overigens op het idee van deze film na het ontmoeten van een verkrachtingsslachtoffer. Anno nu valt het geweld allemaal wel mee, maar de film grijpt je nog steeds bij je keel en blijkt een knap gemaakt stukje low budget werk. Een directe aanrader voor genreliefhebbers en een goede uitgave van deze film door DFW.