["Desperate Hours (1990)"]

Tijdens zijn proces weet crimineel Michael Bosworth te ontsnappen met behulp van zijn advocate. Bosworth (Michael Rourke) wordt geholpen door twee vrienden van hem en de drie misdadigers duiken onder in een woonwijk. Bosworth belt aan bij Nora Cornell (Mimi Rogers), die al snel doorheeft dat de drie mannen niet slechts een gezellig praatje willen maken. Tot overmaat van ramp wordt ook Tim Cornell (Anthony Hopkins), de ex-man van Nora, gegijzeld. Ook de twee kinderen van de Cornells worden zonder pardon in gijzeling gehouden, in afwachting van Bosworth\'s verraderlijke advocate. Al snel lopen de spanningen tussen het gezin en de gijzelnemers hoog op en wordt al snel duidelijk dat dit niet zonder slag of stoot af zal lopen.

Desperate Hours is een remake van de (op een lidwoord na) gelijknamige film The Desperate Hours uit 1955 met Humphrey Bogart in de hoofdrol. Hoewel het verhaal van het origineel ook al niet bijster origineel was gaat het bij deze remake vooral mis op het gebied van regie, schrijfwerk en acteerwerk. Er zitten enkele onlogische dingen in de film en de motivatie van sommige personages om te doen wat ze doen zit ook vol met gaten. Mickey Rourke slaat volledig de plank mis in zijn vertolking van Bosworth. Rourke komt totaal niet dreigend over en zijn twee handlangers brengen het er al niet veel beter van af. De film vervalt in verschillende thriller-cliché\'s en wordt tegen het einde aan gruwelijk voorspelbaar. Zelfs Anthony Hopkins weet van het malle script geen chocola meer te maken. Wel lollig om te zien was de vrouwelijke agent die op jacht is naar Bosworth; zij speelt zo enorm ongeloofwaardig en over-the-top dat het bijna leuk wordt. Ook het camerawerk is zeer ongeïnspireerd en de belichting laat ook nogal wat te wensen over. Een middelmatig product zoals er dertien in een dozijn zijn. Gewoon een keer kijken als hij op TV komt. Deze film is een aanschaf niet waard.

Beeldkwaliteit

Het beeld van Desperate Hours is vastgelegd in een anamorfe 1.85:1 beeldverhouding. Dit komt overeen met de uitsnede die de film destijds in de bioscoop had. Het beeld is toch enigszins teleurstellend, wat vooral samenhangt met de wijze waarop het gefilmd is. De film is namelijk nogal slecht uitgelicht en gefilmd op een soort film die duidelijk gaat korrelen bij lage lichtomstandigheden. Er is dan ook vrijwel gedurende de hele film een constante filmgrain waarneembaar, soms wat erger dan anders. Het beeld heeft een onscherpe uitstraling en kent regelmatig ook wat compressieproblemen in egale achtergronden. Contrast is matig, wat ook gedeeltelijk de schuld is van de ondermaatse belichting. Het zwartniveau is wel goed, maar over het algemeen is het beeld door het lage schaduwdetail veel te donker, vooral in de latere scènes. Het kleurenpalet van de film is overwegend vlak gehouden, maar er werden verder geen noemenswaardige problemen opgemerkt met de kleurverzadiging. De Nederlandstalige ondertiteling staat netjes onder in beeld geplaatst en is prima te lezen. Een transfer die, ondanks de vele minpunten, wat ons betreft nog net een voldoende scoort.

Geluidskwaliteit

Op de verpakking van de DVD staat vermeld dat er een Dolby Digital 2.0 Surround (192 kbit/s) track op de DVD staat. Dit is ook wel zo, alleen zijn de makers hem vergeten als zodanig te flaggen, zodat de receiver hem herkent als een simpel stereospoor en je handmatig naar de Pro-Logic stand zult moeten overschakelen. Het geluidsbeeld is over het algemeen op de voorkanalen geconcentreerd en de ruimtelijkheid die een Pro-Logic stand oplevert is minimaal. Wel klinkt de track goed uitgebalanceerd en is er over het algemeen goed naar te luisteren. Het geluid is prima voor een film van deze leeftijd, verwacht alleen geen spectaculair audiospektakel.

Extra's

Helaas is er, op een trailer van de film na, geen extra materiaal voorhanden. De menu\'s kennen weer de gewraakte MGM-pictogrammen, maar gelukkig staat er bij de meeste symbolen nu netjes in het Engels achter wat ze betekenen, wat het navigeren iets vergemakkelijkt. Alleen de wirwar van pijltjes om terug te keren naar het hoofdmenu, vorige menu, of de film te spelen, kan voor wat verwarring zorgen.

Desperate Hours is een zeer ongeïnspireerde remake met matig acteerwerk, een vreemd script en dito regie. De transfer wordt gekenmerkt door wat filmgrain, matig schaduwdetail, vlak contrast en wat compressiefouten hier en daar, maar is verder prima te kijken. De geluidskwaliteit is prima voor een film van deze leeftijd, maar helaas is MGM vergeten om deze surroundtrack ook als zodanig te flaggen. Als enige extra kan een trailer ook niet echt als een boeiende toevoeging worden gezien. Een teleurstellende film op een extreem middelmatig schijfje.