["Immortal (ad vitam) / Immortals (SE)"]

Aan de hemel van het New York in het jaar 2095 verschijnt een zwevende Egyptische piramide. De god Horus van Hiërokonopolis; de God der Hemelen (die gast met de kop van een valk), is ter dood veroordeeld wegens rebellie. Voordat de andere goden hem definitief zijn onsterfelijkheid afnemen wordt hij door Anubis (Jakhals als hoofd; de God van het Dodenrijk) en Bastet (Kat als hoofd; dochter van Oppergod Ra) naar de aarde gestuurd om het door hem mede geschapen aardse rijk nog eenmaal te mogen aanschouwen. Uiteraard heeft Horus zo zijn eigen plannen en in de zeven dagen (gelijk aan één slag van een godenhart) die hem nog resten gaat hij op zoek naar een vrouw die zijn kind zal baren en zo zijn onsterfelijkheid voort zal zetten. Uitverkoren door Horus is een zekere Jill; een buitenaardse vrouw met bijzondere krachten, en als één van de weinige vrouwen in het universum geschikt om zijn goddelijk zaad te dragen. Horus probeert bezit te nemen van het lichaam van een aardse man; iets dat niet zo vlotjes verloopt, omdat alle lichamen hem afstoten. In het New York van 2095 is het namelijk gebruikelijk om van alles aan jezelf te laten verbouwen; een kunsthart, nieuwe huid, synthetische hersenen, noem het maar op. Deze lichamen zijn een god als Horus niet waardig, waardoor Horus de lichamen steeds moet dumpen (lees: ze exploderen van binnenuit). Uiteindelijk neemt Horus bezit van het lichaam van ene Nikopol; een actievoerder tegen het gebruik van kunstmatige organen en één van de weinige mensen op aarde die nog \"puur natuur\" is. Met Nikopol als zijn lichaam, moet Horus nu de mooie Jill zwanger zien te krijgen voordat de zevende zandloper zijn laatste korrel laat vallen.

Aan het bovenstaande merk je allicht wel dat dit geen gewone film is. Immortal (ad vitam) (zoals de Amerikaanse titel luidt) is losjes gebaseerd op de \"Nikopol-trilogie\" van de in Joegoslavië geboren striptekenaar Enki Bilal. De familie van Bilal verhuisde in 1961 naar Parijs, alwaar hij in 1972 ging werken bij het Franse stripblad \"Pilote\" (opgericht door onder meer Goscinny en Uderzo; de geestelijk vaders van Asterix en Obelix). Naast zijn zeer aparte comic-stijl (hij gebruikt een mooie combinatie van potlood, inkt, krijt en gouache-technieken en combineerde in zijn vroegere werk foto\'s met tekeningen) ontpopte Enki Bilal zich al snel als manusje van alles. Zo begon Enki Bilal zich ook toe te leggen op theaterprodukties en film. Immortal (ad vitam) is één van zijn meest ambitieuze filmprojecten tot op heden. De film bestaat voor een groot deel uit virtuele decors, waarbij de acteurs dus vaak voor een \"green screen\" stonden te acteren. Ook zijn er veel digitale personages te zien in de film die variëren van geheel digitaal (de Egyptische goden bijvoorbeeld), tot echte menselijke acteurs waarbij enkel hun hoofd vervangen werd door een digitaal hoofd. Gollum-kwaliteit prestaties hoef je helaas niet te verwachten van de digitale personages in deze film. Het feit dat deze film een (Engelstalige) Franse productie is, en er in Frankrijk nog zeer weinig ervaring is met CGI-personages, wordt pijnlijk duidelijk bij het bekijken van de film. De kwaliteit van de CGI is dan ook zeer wisselend. Voor ieder extreem gaaf shot, zitten er ook enorm veel matige shots in de film die eerder uit een introfilmpje voor een Playstation-spel lijken te komen. Dit is vooral jammer, omdat veel van deze scènes ook makkelijk met echte acteurs gefilmd hadden kunnen worden. Niet alle CGI-personages zijn even slecht gelukkig. Vooral de acteurs waarbij enkel het hoofd digitaal is, zien er vaak wat beter uit. Maar als kijker wordt er dus wel van je verwacht dat je de ongeloofwaardigheid van de filmwereld grotendeels opzij kunt zetten en gewoon meegaat in het verhaal. Als dit je lukt wacht je een bijzondere artistieke ervaring met een uniek verhaal. Lukt dit je niet, dan zit je waarschijnlijk 99 minuten lang te schelden op de houterig bewegende CGI-personages. Gelukkig acteren de (weinige) menselijke personages nog van dusdanig niveau dat de film wel interessant blijft. Met wat meer tijd, en een wat meer ervaren effectsteam, was deze film wellicht terechtgekomen in het rijtje grote fantasierijke SF-films zoals Blade Runner, Dark City en The Fifth Element. We blijven nu echter achter met een film waarvan de potentie weliswaar erg groot is, maar die deze potentie technisch gezien helaas niet geheel waarmaakt, en dat is erg jammer.

Beeldkwaliteit

Immortal (ad vitam) is een film die bijna in ieder shot wel één of meerdere digitale toevoegingen kent. De hele compositing (een techniek waarbij alle losse beeldelementen in de computer worden samengevoegd tot één geheel) en editing is dan ook digitaal gedaan en zo te zien is de transfer op deze DVD rechtstreeks van die digitale bron afkomstig. Het beeld is vastgelegd op DVD in een aspect ratio van 1.78:1, waarbij het beeld heel lichtjes ge-windowboxed is. Door de digitale bron zijn er geen problemen met telecine-wobble en dergelijke. Hier en daar hebben de makers een heel klein beetje digitale \"filmkorrel\" toegevoegd om de 3D-achtergronden beter aan te laten sluiten met de live-action elementen die op 35mm film werden geschoten voordat ze in de computer verder werden bewerkt. De scherpte van het beeld is erg goed, al is er gedurende de hele film wel licht gebruik gemaakt van wat edge-enhancement. Ook komt, om onduidelijke redenen, wat lichte aliasing voor in enkele shots, voornamelijk in de shots met virtuele achtergronden. Contrast en zwartniveau zijn allebei erg goed. De kleuren zijn grotendeels te vergelijken met een zogeheten \"ton sur ton\" harmonie uit de schilderkunst, waarbij het palet voornamelijk bestaat uit variaties van slechts 1 of 2 basiskleuren. Dit geeft elke scène zo zijn eigen sfeer mee, waarbij vaak beige, blauw, groen en bruin overheersen. Digitale compressiefouten blijven beperkt tot een minimum. De ondertiteling is goed leesbaar, al had het nog wel heel iets lager in beeld geplaatst kunnen worden. Op de aliasing en lichte edge-enhancement na een zeer goede transfer dus.

Geluidskwaliteit

Het geluid op deze DVD is vastgelegd in de originele Engelse taal (de film werd in Frankrijk gemaakt, maar de regisseur stond erop dat alles in het Engels moest). Het geluid is er in twee smaken: een Dolby Digital 5.1 (448 kbit/s) en een DTS 5.1 (754 kbit/s) track, die beiden zeer goed klinken en nauwelijks voor elkaar onderdoen. Het surroundpotentieel wordt erg goed benut, zowel voor split-surround effecten, als muziek en omgevings- en sfeergeluiden. De dynamiek van de track is heel goed en tijdens de actievolle momenten wordt ook het LFE-kanaal vaak aangesproken, wat resulteert in een diep en strak laag. De lip-synchronisatie is, gezien het feit dat de stemmen van sommige Franse acteurs later opnieuw werden ingesproken, over het algemeen prima. Bij de volledig digitale personages laat de lip-sync nog wel wat te wensen over, maar dit is eerder een gebrek aan talent van het effectsteam dan een fout in de soundtrack. De mix klinkt verder heel ruimtelijk en open en de gebruikte muziek geeft een extra dimensie aan de ervaring. In de film is, naast gecomponeerde filmmuziek, ook wat muziek aanwezig van alternatieve artiesten zoals bijvoorbeeld Sigur Rós; een IJslandse band die bekend staat om hun haast buitenaards mooie composities, waarbij onder andere electrische gitaren worden bespeeld met viool-strijkstokken. De muziekkeuze, en de prachtige geluidsmix, weten de kijker dus op effectieve wijze bij de filmwereld te betrekken.

Extra's

Immortal (ad vitam) is verkrijgbaar in twee versies. Een 1-disc versie met alleen de film, en de hier besproken 2-disc Special Edition, in een fraai digipack. In het digipack is ook een dun boekje aanwezig met wat chapter-informatie, en info over Enki Bilal en enkele personages uit de film. Op disc 1 staat zogezegd alleen de film, waarbij de disc begint met enkele promotionele trailers, die gelukkig met een druk op de menu-toets zijn over te slaan. Het leeuwendeel van de extra\'s staat op de tweede disc. Alle extra\'s zijn voorzien van Nederlandstalige ondertiteling.

Promotionele Trailers
Zoals hierboven al gezegd begint disc 1 met een drietal trailers voor andere films, te weten: Godsend, The Final Cut en de Amerikaanse remake van The Grudge.

The Making Of \"Immortals\" (36 min.)
De eerste Making Of op deze schijf behandelt de film in zijn algemeenheid. Doormiddel van enkele interviews met cast- en crewleden krijg je een vrij compleet beeld van hoe de film tot stand kwam.

The Making Of \"Technical Aspects\" (25 min.)
In dit gedeelte wordt er dieper ingegaan op de visuele en technische aspecten van de film. Dit gedeelte is ingedeeld in losse hoofdstukken die gaan over storyboards, 3D-sets, 3D-personages, 35mm fotografie, rotoscopie, camera-tracking, belichting en compositing. Desgewenst zijn deze hoofdstukken achter elkaar, of apart te bekijken. Dit is duidelijk één van de meer diepgaande features op deze schijf. Vooral mensen die niet thuis zijn in termen als \"camera-tracking\" (het nabootsen van een echte camerabeweging in de computer) en \"compositing\" (het samenvoegen van elementen tot een afgewerkt shot) krijgen hier zeer duidelijk uitgelegd wat het allemaal inhoudt.

Docu: \"Visual Effects\" (11 min.)
Mensen die geïnteresseerd zijn in de visuele kant van Immortal (ad vitam) kunnen het beter houden bij de hierboven beschreven uitgebreide Making Of. Deze krap 11 minuten durende feature bevat veel dubbeling in enkele interviewfragmenten. Ook is het informatieve gehalte van deze feature wat lager.

Music Video (5 min.)
Ook vinden we op de DVD nog een videoclip van Goran Vejvoba, die het nummer \"Beautiful Days\" ten gehore brengt. Dit nummer was in de film te horen tijdens de eindcredits.

Teaser Trailer (1 min.)
Dit is geen volledige trailer, maar meer een korte uitleg over de groei die de film visueel gezien heeft doorgemaakt vergeleken met de in 2001 vertoonde teaser op het Cannes filmfestival. Een ietwat korte, maar wel interessante toevoeging, vooral omdat duidelijk te zien is dat de film er toen nog minder goed uitzag dan nu.

Hoewel Immortal (ad vitam) elk ingrediënt bevat wat van de film een echte SF-klassieker had kunnen maken, stelt de film vooral in de technische uitvoering erg teleur. Hoewel de visie van de getalenteerde tekenaar Enki Bilal de film een buitengewone uitstraling geeft, hebben de makers zich duidelijk verslikt in de enorm complexe eisen die ze aan zichzelf stelden. Met name de volledig digitale personages zijn simpelweg ongeloofwaardig. Ook is er in sommige scènes niet te begrijpen waarom ze daar gekozen hebben voor digitale personages, waarbij het veel beter, makkelijker en geloofwaardiger met echte acteurs gefilmd had kunnen worden. De digitale roots van de film vertalen zich gelukkig wel in een erg goede beeldkwaliteit, waarbij enkel wat minimale edge-enhancement en wat aliasing roet in het eten weten te gooien. De geluidskwaliteit is uitermate goed, zowel in DTS, als Dolby Digital. De extra\'s zijn over het algemeen interessant, hoewel een regisseurscommentaar het geheel wellicht nog mooier had kunnen afronden. Fans van Bilal\'s werk zullen deze film waarschijnlijk allang in de kast hebben staan, de rest raad ik aan deze gewoon een keer te huren.