["Harley Davidson and the Marlboro Man"]

De rondtrekkende motorrijders Harley Davidson (Mickey Rourke) en The Marlboro Man (Don Johnson) schieten in Burbank een oude vriend te hulp die problemen heeft met een bank. Het huurcontract van zijn bar is bijna afgelopen en de bank vraagt inmiddels een exorbitant hoog bedrag om ervoor te zorgen dat het pand leeg komt te staan.
Harley en Marlboro besluiten de bank te beroven om de nieuwe huur te kunnen betalen en zo de bank een koekje van eigen deeg te geven. Maar de gepantserde geldwagen die ze overvallen blijkt niet gevuld te zijn met geld…maar met drugs! Harley en Marlboro worden halsoverkop doelwit van een meedogenloze jacht door de corrupte bankdirecteur Chance Wilder (Tom Sizemore) en zijn mannen in zwarte pakken.

Sommige films blijven om (niet altijd verklaarbare) redenen langer ‘hangen’ dan andere uit een bepaalde periode. Zo ook Harley Davidson and the Marlboro Man voor ondergetekende. Of het nu is omdat ik altijd met plezier de afleveringen van Miami Vice keek en daardoor ook geïnteresseerd was in de post-Miami Vice periode van Don Johnson of omdat ik deze film zelf indertijd zo vermakelijk vond? Ik weet het niet. Misschien wel allebei. Feit is dat ik bij het weerzien met Harley Davidson and the Marlboro Man eigenlijk wederom best van deze relatieve topper onder de B-films heb genoten. De soms filosofisch getinte dialogen van Harley en Marlboro zijn vermakelijk. De film neemt zichzelf niet al te serieus. Het verhaal is niet al te diepgaand en bij een aantal actiescènes en vuurgevechten kun je de nodige vraagtekens plaatsen. Bij films als deze is het vooral de kunst om dat dus niet te doen, vraagtekens plaatsen. Mickey Rourke doet mij overigens – en hierin sta ik niet alleen - in deze film steevast aan Bruce Willis doet denken.
De openingstune van de film, \"Wanted Dead or Alive\", werd overigens verzorgd door Bon Jovi.

Beeldkwaliteit

Het beeld op deze DVD van Harley Davidson and the Marlboro Man is vastgelegd in het originele aspect ratio van 1.85:1. De weergave is meestal behoorlijk scherp, waarbij een softe scène eerder uitzondering dan regel is. Vooral close-ups zien er prima uit. De kleuren ogen over het algemeen natuurlijk en ook het schaduwdetail is overwegend ruim voldoende, waardoor het geheel ook in de donkere scènes goed te volgen blijft. Heel af en toe is er wel wat filmgrain beeldruis te ‘spotten’. De print is niet helemaal gevrijwaard van vuil, beschadigingen en andere ongerechtigheden. Vooral in het eerste kwartier van de film duiken er de nodige oneffenheden op. De optionele ondertiteling is, door het gebruik van grote letters, goed leesbaar en is netjes in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

Geen 5.1-remix voor Harley Davidson and the Marlboro Man, maar gewoon een ‘normale’ Dolby Digital 2.0-surroundtrack (224 Kbit/s). Deze track weet een bevredigend geluidsbeeld neer te zetten door enkele aardige stereo- en surroundgeluidseffecten. Het laag is in mijn beleving toch wel wat ondervertegenwoordigd. De dialogen, welke netjes uit het centerkanaal komen, zijn over het algemeen redelijk tot goed te volgen. Een acceptabele geluidskwaliteit derhalve.

Extra's

De menuschermen zijn weliswaar anamorfisch, maar statisch uitgevoerd. Achtergrondgeluid of muziek ontbreekt. De DVD bevat helaas slechts een enkele extra.

Trailer (1:44 min)
De originele Amerikaanse bioscooptrailer is zoals gezegd als enige extra aanwezig.

In Harley Davidson and the Marlboro Man schieten de gelijknamige hoofdpersonen (resp. Mickey Rourke en Don Johnson) een oude vriend te hulp die zijn bar dreigt te moeten sluiten door een extreme huurverhoging welke wordt opgelegd door een bank. Deze bank houdt er wat dubieuze praktijken op na. Daar worden Harley en Marlboro ongewild mee geconfronteerd. Ondanks het feit dat de film (in willekeurig opzicht) bij lange na geen hoogstandje is weet deze me (nog steeds) te bekoren.
Over de beeldkwaliteit ben ik over het algemeen goed te spreken. In het begin van de film worden we geconfronteerd met het nodige vuil, maar de zeer behoorlijke scherpte zorgt voor een ruime voldoende. Het geluid, welke door middel van een Dolby Digital 2.0 surround geflagde track tot stand komt, mist misschien wat warmte maar weet voldoende indruk te maken. Op het gebied van extra’s geeft de schijf niet (echt) thuis.