["Man Who Sued God, The"]

Steve Myers (Billy Connolly) is het werk als advocaat al tijden zat en besluit iets heel anders te gaan doen: hij wordt visser. De beste beslissing van zijn leven, elke dag komt hij tevreden en gelukkig thuis. Zelfs als een blikseminslag zijn boot geheel verwoest, lijkt er nog weinig aan de hand te zijn. Hij is tenslotte goed verzekerd. Maar de verzekeringsmaatschappij weigert hem uit te betalen, immers… de blikseminslag is een daad van God en valt dus niet onder de verantwoordelijkheid van de verzekeringsmaatschappij. Wat moet Steve nu beginnen? Hem rest slechts één mogelijkheid: hij wordt weer advocaat en begint de rechtszaak van de eeuw. Zijn tegenstander zijn de verzekeringsmaatschappijen en de kerken als vertegenwoordigers van God. Dat trekt natuurlijk veel aandacht, ook die van journaliste Anna Redmond (Judy Davis) die een verhaal ruikt.

The Man Who Sued God speelt zich af in Australië en is een Britse productie met de Schotse acteur Billy Connolly in de hoofdrol. Het verhaal heeft een best een interessant onderwerp, maar de uitwerking ervan is clichématig en heel erg voorspelbaar. De romantiek, met tegenspeelster Judy Davis, is aanwezig. Het komische zit in de wijze waarop Connolly zijn karakter invult, maar daar is komisch een te groot woord voor. Subplot zit ook nog in de privé omstandigheden van Steve, met zijn 11-jarig dochtertje Rebecca gespeeld door Emily Browning en zijn ex-vrouw Jules gespeeld door Wendy Hughes. Dan heeft Steve ook nog een broer David, gespeeld door Colin Friels, die hij tegenover zich ziet staan in de rechtbank. Niet geheel duidelijk is waarom Steve als een Ier met stevig accent is neergezet. Het verhaal is geschreven door John Clarke en Don Watson, de regie van Mark Joffe. Andere films waarin Billy Connolly heeft gespeeld zijn Boondock Saints (1999), The Debt Collector (1999), White Oleander (2002) en The Last Samourai (2003).
Op de cover van RCV staat een grote fout. De naam van de hoofdrolspeler is Billy Connolly en niet Billy Connely.

Beeldkwaliteit

Het oorspronkelijke beeldformaat van de film is 2.35:1. Met deze beeldverhouding begint de film dan ook, zij het niet anamorf (screenshot 1). Maar als na vier minuten de begintitels zijn afgelopen, slaat de schrik om het hart. Het lijkt wel een televisie-uitzending, opeens is het beeld ingezoomd tot een verhouding van 1.33:1 (standaard 4x3 beeldformaat). We hebben dus de rest van de film, helemaal tot en met het laatste beeldje, te maken met een ordinair pan & scan beeld. We zijn met stomheid geslagen, want buitenlandse releases hebben wel een keurig anamorf beeldformaat. Waarom wij dan niet?
De beeldkwaliteit zit op het niveau van een goede VHS band. Scherpte en detaillering van het beeld zijn matig, mede door het interlaced beeld. Kleuren doen wat flets aan. Het contrast is redelijk goed, het zwartniveau is niet optimaal. Het beeld ziet er verder schoon uit met minimale ruis en geen spetters of anderszins. Edge enhancement is matig toegepast. De schijf is een single layer disc (DVD-5), dus van een laagwisseling is geen sprake. De ondertiteling (wit) is van een net lettertype, maar staat te hoog onder in het beeld. Wegens het ontbreken van menuschermen (zie bij extra’s) kun je de ondertiteling alleen met de afstandsbediening aan of uit zetten.

Geluidskwaliteit

Het geluid staat in Dolby Digital 2.0, met een bitrate van 192 kb/s op de schijf. Ook hier weer een gevoel van tekort schieten. De soundtrack van deze recente film is Dolby Digital 5.1 en dit formaat is ook op de buitenlandse uitgaven aan te treffen. Tevens maakt de cover melding van Engels Dolby Surround en Engels Stereo, maar er is slechts één geluidsspoor aanwezig en dat is niet meer dan Dolby Digital 2.0 stereo track. Ook hier schiet RCV met deze uitgave zwaar tekort.
De soundtrack klinkt redelijk goed. Er is wat laag aanwezig, de stereospreiding is netjes. Detaillering in het hoog is redelijk. De stemmen zijn goed te volgen.
Met de ProLogic decoder wordt het niet veel anders. De ruimtelijkheid neemt nauwelijks toe. Er is dan wel verlies van detaillering. Dus in gewoon stereo klinkt deze soundtrack duidelijk het best.

Extra's

Nog een irritatiefactor op deze DVD zijn de drie verplicht te kijken promotietrailers van andere RCV titels. En skippen is er niet bij.
Direct na de trailers start de film. Het blijkt dat deze DVD geen menuschermen heeft. Druk je op de menutoets, dan stottert de film even maar gaat gewoon door. Druk je op de topmenu toets, dan begint de film overnieuw. Andere keuzes zijn er niet. Vreemd.

The Man Who Sued God is een tegenvallende romantische komedie. Alhoewel een leuk gegeven, is het verhaal erg voorspelbaar met enkele spaarzame grappige momenten. Billy Connolly speelt een advocaat die een rechtszaak tegen God (de kerken) begint als zijn boot door een blikseminslag wordt vernield en de verzekeringsmaatschappij de daad van God als excuus gebruikt om niet te hoeven uit te betalen.
De DVD presentatie van RCV is zwaar ondermaats. Ten eerste een onvervalste 1.33:1 pan & scan beeld dat alleen de eerste 4 minuten van de film het juiste 2.35:1 formaat heeft. Kwaliteit van het beeld komt overeen met een goede VHS. Dan slechts een Dolby Digital stereo geluidstrack. De DVD heeft zelfs geen menuschermen en start met een drietal verplichte promotietrailers. Wil je de film graag zien, dan is huren het advies. Wil je hem hebben, dan is een buitenlandse release met anamorf beeld en DD5.1 geluid aan te bevelen. Deze release is een aanschaf zeker niet waard.