["Mighty Aphrodite"]

Sportjournalist Lenny Weinrib (Woody Allen) en Amanda (Helena Bonham Carter), de ambitieuze manager van een kunstgalerie, besluiten om een kind te adopteren. Na een aantal jaar blijkt het geadopteerde jongetje, dat ze Max noemen, een waar genie te zijn. Lenny raakt daardoor zo nieuwsgierig naar de biologische moeder van Max dat hij een zoektocht begint. Al gauw staat Lenny echter een schok te wachten. Max’ moeder is namelijk geen geleerde, maar een prostituee, de verleidelijke en niet bepaald slimme Linda (Mira Sorvino). Op verrassende wijze lijkt een bijzondere band tussen Lenny en de leeghoofdige Linda te ontstaan.

Mighty Aphrodite, een film van Woody Allen uit 1995, begint in een amfitheater met een Grieks koor, dat vertelt over de legendarische Oedipus, de man die onwetend zijn eigen vader vermoordde en het bed deelde met zijn bloedeigen moeder. In een soortgelijke Griekse tragedie belandt ook hoofdpersonage Lenny Weinrib, gespeeld door Allen zelf. Het verhaal, over een man die op zoek gaat naar de moeder van zijn geadopteerde kind en erachter komt dat ze een prostituee/pornoactrice is, lijkt tamelijk zwaarmoedig, maar dat blijkt in de praktijk reuze mee te vallen. Mighty Aphrodite is namelijk vooral een lekkere luchtige comedy, vol typische, scherpe Allen-dialogen en grappige situaties. Dus niet zozeer een Griekse tragedie, maar meer een Griekse tragikomedie. Ook het acteerwerk is uitstekend. Allen zet de rol neer waarvoor hij gemaakt lijkt te zijn, die van de onzekere sul die overdonderd wordt door een sterkere vrouw, en Mira Sorvino geeft een frisse en eigenzinnige vertolking van de naïeve prostituee Linda (in Het Vak bekend als Judy Cum). Je moet wel een echte zuurpruim zijn om niet op zijn minst een glimlach te krijgen bij het zien van het aanstekelijke spel van Sorvino, waarmee ze in 1996 de Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol won. Mede door de goede wisselwerking tussen de twee hoofdpersonen is Mighty Aphrodite een plezier om naar te kijken. Maar ook het script steekt, ondanks de relatieve eenvoud van de plot, aardig in elkaar. Het verhaal bevat weliswaar wat toevalligheden en onwaarschijnlijkheden, maar de film is daar wel eerlijk over (aan een welkome dosis zelfspot geen gebrek, onder meer in de vorm van het Griekse koor dat de gebeurtenissen van commentaar voorziet). Bovendien komt men aan het eind met een laatste ironische draai, als toepasselijke afsluiting van de prent. Dit alles maakt Mighty Aphrodite tot een zeer vermakelijk filmpje, dat ook de moeite waard is als je geen groot Woody Allen-liefhebber bent.

Beeldkwaliteit

Mighty Aphrodite heeft oorspronkelijk een beeldverhouding van 1.85:1, maar op deze DVD van RCV tref je een 1.33:1-transfer aan. Wat betekent dit voor het getoonde beeldoppervlak? Nou, het blijkt dat de breedbeeldversie van de film tot stand is gekomen door de boven- en onderkant van het 1.33:1-beeld gedeeltelijk af te dekken (zie de eerste twee screenshots voor een vergelijking). De 1.33:1-versie laat meer beeld boven en onder zien, het gaat dus om een zogenaamde ‘open matte’-weergave. Als gevolg is er geen sprake van beeldverlies, wat wel het geval zou zijn indien men de zijkanten van het 1.85:1-beeld afgeknipt zou hebben om een 1.33:1-weergave te realiseren. Desondanks zou het natuurlijk het beste zijn geweest als men bij RCV gewoon de juiste verhouding had aangehouden (de aftiteling is vreemd genoeg wél in 1.85:1). Afgezien van de verkeerde verhouding is de beeldkwaliteit dik in orde. De weergave oogt namelijk solide en scherp, met slechts licht gebruik van edge enhancement. Wel zijn de kleuren een tikje te rood (zie wederom de vergelijkingsshots). Ook duiken hier en daar enkele kleine vuiltjes en compressiefoutjes op, maar dat is nauwelijks storend. Al met al een bovengemiddelde transfer, met een puntje aftrek voor de gewijzigde verhouding.

Geluidskwaliteit

Zoals ongeveer alle Woody Allen-films is ook Mighty Aphrodite een puur dialooggedreven aangelegenheid. En dus is een monotrack, zoals we die op de DVD aantreffen, meer dan acceptabel. Het Dolby Digital 2.0-monospoor (224kbit/s) slaagt dan ook met verve in zijn voornaamste doel: het helder weergeven van de spraak. De twee kanalen van het spoor zijn echter niet helemaal perfect in fase, zodat er via Dolby ProLogic zacht wat geluid doorbloed naar links en rechts. Maar meestal valt dat nauwelijks op, zodat het in feite nauwelijks een probleem is. Verder is het geluid qua spreiding logischerwijs geen topper, maar gezien de nadruk op dialogen wordt ook dit eigenlijk nergens als een tekortkoming ervaren. Bovendien ontbreekt hinderlijke ruis en gekraak. Een acceptabel, dialooggericht monospoor.

Extra's

In het uiterst eenvoudige menu van deze DVD zijn als extraatje enkel drie promotrailers te vinden, namelijk van What a Wedding, Whale Rider en Till Human Voices Wake Us. Zoals gebruikelijk bij RCV-titels krijg je deze trailers ook te zien als je de schijf opstart, maar met de ‘menu’-toets kan eventueel direct naar het hoofdmenu gesprongen worden.

De Woody Allen-film Mighty Aphrodite, waarin een man op zoek gaat naar de biologische moeder van zijn geadopteerde kind, is een luchtige en zeer vermakelijke tragikomedie. Naast regie en script neemt Allen ook de hoofdrol voor rekening, wat hem prima afgaat. Maar de meeste eer gaat naar Mira Sorvino, die op uiterst aanstekelijke wijze de rol van leeghoofdige prostituee vertolkt. Haar spel werd dan ook terecht beloond met een Oscar. De prettig geprijsde, maar kale DVD-uitgave van RCV heeft acceptabel monogeluid en ook qua beeldkwaliteit levert de schijf weinig klachten. Wat wel een nadeel zal zijn voor de puristen, is de gewijzigde beeldverhouding (1.33:1 in plaats van 1.85:1). Wil je de film koste wat kost in het oorspronkelijke formaat hebben, dan zul je de eveneens kale Regio 1-uitgave moeten aanschaffen.