["Scooby-Doo in Arabian Nights"]

Scooby-Doo en Shaggy solliciteren als koninklijke voorproevers voor de kalief van Arabië. Gulzig als ze zijn eten ze al het eten van de kalief op, waardoor ze hun leven niet meer zeker zijn. Ze vermommen zich en Shaggy komt zelfs in de harem van de kalief terecht. Shaggy weet de kalief tevreden te houden door hem twee klassieke sprookjes uit 1001 nacht te vertellen. Uiteraard met een aantal wijzigingen. Zo krijgt het verhaal van Aladdin een vrouwelijke hoofdpersoon genaamd Aliyah-Din en wordt het sprookje van Sindbad de Zeeman ook met een zekere knipoog verteld.

Deze TV-tekenfilm uit 1994 heeft met Scooby-Doo eigenlijk heel weinig te maken. Het verhaal van Scooby en Shaggy is eigenlijk niets meer en minder dan een heel vergezochte reden om twee sprookjes uit 1001 nacht te vertellen. Sprookjes die voor menigeen sowieso geen verrassingen meer zullen bieden en die bovendien ook nog behoorlijk zouteloos worden uitgevoerd, om maar even in de voedselsfeer te blijven. De grappen zijn niet leuk, de animatie is ook niet echt bijzonder en alles wat Scooby-Doo doorgaans zo leuk maakt is ver te zoeken. Geen mysteries dus, geen nepspoken, geen Velma, geen Scrappy, kortom: dit is eigenlijk geen Scooby-Doo film. Alleen geschikt om de kinderen op een regenachtige middag mee zoet te houden en zelfs dan zou ik nog niet verbaasd zijn als ook zij zich stierlijk zouden vervelen. Teleurstellend.

Beeldkwaliteit

Deze korte TV-tekenfilm heeft de gebruikelijke full-frame beeldverhouding van 1.33:1. Het beeld ziet er echter behoorlijk slecht uit voor zo´n recente animatiefilm. De animatie wel wat beter dan bij de oude Scooby-Doo tekenfilms, maar daar houden dan ook alle positieve geluiden mee op. Het beeld is onscherp, met een ongezond hoge dosis edge-enhancement. Ook duikt er regelmatig dot crawl op, wat wijst op een composiet bewerking van het signaal. Vreemd genoeg is de dot crawl niet constant aanwezig en lijkt het alsof er iemand aan de stekker zit te friemelen. Kleuren zijn verder aardig goed verzadigd, al wil het beeld nog wel eens wat last hebben van lichte colour-bleeding, waarbij twee aangrenzende kleurvlakken een beetje in elkaar overvloeien. Een teleurstellende beeldkwaliteit voor zo´n recente productie. De ondertiteling is verder netjes onder in beeld geplaatst en de chapterverdeling in 12 hoofdstukken is meer dan genoeg.

Geluidskwaliteit

Het geluid komt er al iets beter vanaf. De tekenfilm heeft een Dolby Digital 2.0 Surround (192 kbit/s) mix meegekregen, wat zich vooral uit in de gebruikte muziek. Helaas wordt er tijdens de film zelf nauwelijks gebruik gemaakt van de surrounds en staan je achterspeakers er maar werkeloos bij. Verder is er weinig aan te merken op de track, maar de lage tonen hadden wel iets meer nadruk kunnen krijgen. Een aardige track, maar een gemiste kans op surround gebied.

Extra's

Vanuit de stilstaande breedbeeldmenu´s kun je kiezen uit een muziekvideo, die ironisch genoeg beelden bevat van een reguliere Scooby-Doo tekenfilm zodat je precies weet wat je mist aan deze DVD. Ook is het “America loves Scooby-Doo” thema van deze muziekvideo een beetje vreemd. Als tweede en laatste toevoeging op deze DVD zien we een korte clip getiteld Get the Picture: Scooby-Doo en Shaggy waar je ziet hoe je Scooby-Doo en Shaggy moet tekenen. Op zich een leuk idee, maar het gaat allemaal behoorlijk snel en deze feature zal voor de meeste tekenende kids dan ook van weinig echte waarde zijn.
De DVD is trouwens een dual-side disc (flipper), waar voor gekozen is vanwege de enorme sloot geluidstracks en subtitels in allerlei verschillende talen. Zoals vermeld op de achterzijde van de DVD staan de Nederlandstalige ondertitels op kant B. Balen dus voor mensen die zonder goed te lezen meteen kant A in de speler knallen, want die krijgen de mededeling dat ze de disc moeten omdraaien. Toegegeven: het is wat verwarrend en het had zeker duidelijker vermeld kunnen worden.

Scooby-Doo in Arabian Nights heeft net zoveel te maken met een reguliere Scooby-Doo aflevering als een volautomatisch machinegeweer met wereldvrede. Het is slechts een verpakking om twee behoorlijk middelmatige versies van Aladdin en Sindbad de Zeeman te vertellen. Beeldkwaliteit is, zeker gezien de leeftijd van het bronmateriaal, erg teleurstellend en had veel beter gekund. De geluidskwaliteit is aardig, maar niet meer dan dat en je merkt vrij weinig van het feit dat het hier een surroundtrack betreft. De twee aanwezige extra´s zijn helaas ook niet echt bijzonder. Afrader.