["Showgirls"]

De jonge, maar ambitieuze Nomi Mallone (Elizabeth Berkley) reist naar Las Vegas om daar haar dromen te verwezenlijken. Ze vind werk in een stripbar, waar ze tijdens een act opgemerkt wordt door Cristal Conners (Gina Gershon), de ster van Goddess, een grootse dansshow vol spektakel. Zij nodigt Nomi uit voor een auditie, een aanbod dat ze maar al te graag aanneemt. Het is echter maar de vraag of ze genoeg in huis heeft om de top te bereiken? En is Cristal echt wel zo vriendelijk al ze zich voordoet?

Op het lijstje "Grote Films Die De Critici Met De Grond Gelijk Maakten" prijkt Showgirls ergens bovenaan. Desalniettemin leek het project aanvankelijk veelbelovend: na het geprezen Basic Instinct zou het immers het tweede samenwerkingsverband zijn tussen vakkundig regisseur Paul Verhoeven en scriptschrijver Joe Eszterhas. Helaas bleek het eindresultaat in de ogen van de kenners verre van perfect. Toch wist de film vele prijzen en nominaties in de wacht te slepen. Echt trots hoef je daar als maker echter niet op te zijn, want in de alle gevallen ging het om Raspberry-awards of andere soortgelijke Prijzen voor Wanprestaties. Met 13 Raspberry-nominaties en 7 in de wacht gesleepte Razzies heeft Showgirls momenteel dan ook een record in handen. Dat zal niet iets zijn wat Verhoeven vol trots op zijn cv vermeldt. Al verdient hij wel alle lof voor zijn sportiviteit: in tegenstelling tot de meeste “winnaars” in de geschiedenis van de Razzie kwam hij namelijk al zijn prijzen zelf in ontvangst nemen. Is alle negativiteit over Showgirls terecht? Nou, één ding is zeker: perfect is de film met geen mogelijkheid te noemen. Het verhaal heeft letterlijk en figuurlijk weinig om het lijf, het acteerwerk is zeer matig, de dialogen vallen meestal onder de noemer 'tenenkrommend' en het soapachtige script is bij vlagen onzinnig en ongeloofwaardig. Positieve punten: het schreeuwerige Vegas-sfeertje en dito showelement zijn goed uitgewerkt. Fans van glitter, glamour & dans die niet terugschrikken voor een overdaad aan blote borsten (het is tenslotte een Verhoeven-film) komen dan ook in ruime mate aan hun trekken (no pun intended). Al met al zijn er tal van betere films te bedenken, maar als pulpachtige cultfilm is Showgirls redelijk te pruimen.

Beeldkwaliteit

Oorspronkelijk verscheen Showgirls met een verhouding van 2.35:1 in de bioscopen, maar de film staat met een (benaderde) verhouding van 2.05:1 op DVD. Dit kleine verschil is niet duidelijk merkbaar, en dus niet iets om je druk over te maken. De kwaliteit van het anamorfe beeld is meestal dik in orde. Vooral de kleurigheid van Las Vegas en het flitsende spektakel van de dansacts komen goed tot hun recht. Ook heeft de transfer een acceptabele scherpte, en is er nauwelijks een vuiltje of krasje te bekennen. Wel zijn er regelmatig compressiefoutjes te zien, bijvoorbeeld in de vele rook- en lichteffecten tijdens de shows, en tevens bevat het beeld enige aliasing. Ook is de ondertiteling wat te hoog geplaatst, en is de trackindeling wat magertjes (12 tracks). Desondanks is de transfer in zijn geheel wel degelijk geslaagd te noemen.

Geluidskwaliteit

Op deze DVD neemt het geluid de vorm aan van een Dolby Digital 5.1-track (448kbit/s). Het spoor heeft een volle klank met een acceptabel hoog en veel laag (subtiel ondersteund door het LFE-kanaal). Showgirls is natuurlijk geen film die draait om spectaculaire actiescènes vol explosies, maar toch is het geluid agressiever dan je zou verwachten. Vooral tijdens de dansnummers knalt de muziek uit de speakers (op deze momenten is het geluid zelfs iets té luid). Iets anders wat bijdraagt aan het agressieve karakter is het feit dat de track veel spreiding en richting heeft. Bijvoorbeeld bij de brede stereoweergave aan de voorkant. Maar ook de achterluidsprekers doen actief mee in het neerzetten van het geluidsbeeld, door volop muziek en achtergrondgeluiden ten gehore te brengen (in split-surround). Het resultaat van dit alles is een uitstekend spoor, dat lekker agressief gebruik maakt van de 5.1-opstelling.

Extra's

Gezien de reputatie van Showgirls zou het erg interessant zijn om in een interview of audiocommentaar de mening van Verhoeven en/of andere medewerkers te horen. Maar helaas, op de DVD is niets van dit alles terug te vinden.

Wat vind je dan wel op het schijfje? Als eerste tref je onder de optie Cast & Crewde filmografieën van Paul Verhoeven, Elizabeth Berkley, Kyle MacLachlan, Gina Gershon en Glenn Plummer aan. De overige extra’s, Nederlands ondertitelde trailers van Showgirls (2.35:1 niet anamorf), Mulholland Drive (1.85:1 anamorf), Lolita (2.35:1 niet anamorf) en A River Runs through It (1.33:1), zijn te vinden onder Other Titles.

Mede vanwege het vele bloot ging Paul Verhoeven’s Showgirls in het preutse Amerika gepaard met heel wat controverse. De film kreeg een leeftijdskeuring van NC-17 (vanaf 1990 de benaming voor de beruchte X-rating), wat over het algemeen het bioscoopbezoek niet bepaald in de hand werkt. En inderdaad: mede door de negatieve recensies flopte de film gigantisch. Deels terecht, want Showgirls heeft zeker zijn tekortkomingen, maar toch zijn er ook wel enkele pluspuntjes. Er zal dan ook ongetwijfeld een publiek zijn dat zich wel met het pulpachtige Showgirls zal weten te vermaken. De DVD-uitgave is niet echt bijzonder: de transfer is in orde en het geluid presteert boven verwachting, maar qua extra’s blijft het enkel bij de elementaire standaardtoevoegingen. Een schijf voor de echte liefhebbers...