["Miller’s Crossing (CE)"]

In een stadje aan de Amerikaanse oostkust heeft de Ierse gangsterbaas Leo (Albert Finney) de touwtjes in handen, zelfs de burgemeester en politie heeft hij in zijn zak. Als oplichter Johnny Caspar (Jon Polito) bij Leo komt om hem te vragen om een stokje te steken voor de praktijken van kruimeldief Bernie Bernbaum (John Turturro) weigert Leo om hulp te bieden. Dit heeft alles te maken met het feit dat de zus van Bernbaum, Verna (Marcia Gay Harden), de scharrel is van Leo. Tom Reagan (Gabriel Byrne), Leo’s vertrouweling en rechterhand, is het niet met de beslissing van zijn baas eens, maar respecteert deze wel. Caspar is echter laaiend en zweert dat hij het er niet bij zal laten zitten. In de resulterende machtstrijd probeert Tom de vrede te bewaren, maar er is één ding dat hij Leo niet heeft verteld...

De meeste mensen zullen de gebroeders Joel en Ethan Coen kennen van recente films als The Big Lebowski of het geprezen Fargo. Miller's Crossing is een van de minder bekende eerdere werkjes van de broertjes, en al direct een goed voorbeeld van hun diversiteit. Na het maken van een thriller (Blood Simple, 1984) en een comedy (Raising Arizona, 1986), wagen ze zich met Miller's Crossing (1990) namelijk aan het misdaad/gangster-genre. Naar eigen zeggen wilden Joel en Ethan "een mooie film met mannen met hoeden" maken. En dat is ze uitstekend gelukt. De film heeft namelijk een goed, doch vrij ingewikkeld verhaal met scherpe dialogen, prima acteerwerk, en een sfeervolle setting en opzet die niet zouden misstaan in The Godfather. De stijl druipt er vanaf, al kan men bekritiseren dat de look wat 'gemaakt' overkomt. Maar dat maakt de film natuurlijk niet minder interessant om naar te kijken. Visueel zit het dus wel snor, zoals we inmiddels gewend zijn van Joel en Ethan. Een ander kenmerk van veel werk van de gebroeders Coen is de portie typische, donkere humor waarmee het verhaal vaak doorspekt is. Zo ook in Miller’s Crossing, al ligt het er in dit geval heel wat minder dik bovenop dan bij bijvoorbeeld The Big Lebowski. Als gevolg is dit dan ook een van de meer serieuze producties van de broers, maar daarmee is de film niet minder de moeite waard. Een dikke aanrader voor zowel genreliefhebbers als Coen-fans!

Beeldkwaliteit

Het beeld van Miller’s Crossing heeft oorspronkelijk een verhouding van 1.85:1, en dat is gelukkig ook de verhouding waarmee we de film op DVD aantreffen. De transfer, uiteraard anamorf, heeft om te beginnen een bovengemiddelde scherpte. Daarbij is een lichte mate van edge enhancement gebruikt, maar gezien het donkere karakter van de film valt dit meestal nauwelijks op. De gebruikte kleuren, vaak bruine en gele tinten, worden zonder problemen weergegeven en bovendien bevat de transfer geen compressie- of andersoortige digitale artefacting. Wel is er wat lichte filmgrain te zien, en ook zijn er hier en daar enkele kleine vuiltjes in het beeld te bespeuren. Een andere kanttekening heeft betrekking op de ondertiteling, die iets te hoog geplaatst is. Maar ondanks deze minpuntjes kunnen we zeker spreken van een geslaagde transfer.

Geluidskwaliteit

Op de DVD van Miller’s Crossing treffen we het geluid niet aan in het gebruikelijke 5.1-formaat, maar als minder gangbare Dolby Digital 4.0-track (384 kbit/s). In feite is een 4.0-spoor een soort van luxe versie van een 2.0-surroundspoor, met naast het linker- en rechterkanaal een discreet achterkanaal (zonder de frequentiebeperkingen van matrix-surround) en een apart centerkanaal. Voor een film als Miller’s Crossing, die voornamelijk draait om dialogen, zijn de mogelijkheden van een dergelijk spoor in principe meer dan voldoende. Toch valt het geluid van Miller’s Crossing wat tegen. Aan de klank van het spoor ligt dit niet: het geluid heeft een mooie volle klank met voldoende laag (ondanks het ontbreken van het LFE-kanaal), en een meer dan acceptabele dynamiek. Het probleem ligt bij het gebruik van het achterkanaal. Of beter gezegd: bij het gebrek aan het gebruik van het achterkanaal. De surroundspeakers worden namelijk nagenoeg niet benut, alhoewel er voldoende gelegenheden zijn voor bijvoorbeeld ambiance. Op enkele zeldzame ogenblikken is de prima filmmuziek van vaste Coen-componist Carter Burwell van achter te horen, maar op de meeste momenten komt het geluid enkel van voren. Het moet wel gezegd worden dat de stereoweergave aan de voorkant van het geluidsbeeld dik in orde is. Gepaard met de goede klank daarom toch een voldoende, al is het gebrek aan surroundgebruik duidelijk een gemiste kans.

Extra's

Ondanks dat het schijfje het predikaat ‘Collector’s Edition’ meekrijgt, is de uitgave op het gebied van extra’s duidelijk geen topper. Je zult namelijk slechts een klein aantal toevoegingen aantreffen, die tenzij anders vermeld Nederlands ondertiteld zijn.

Shooting Miller’s Crossing
De eerste extra is een uitgebreid interview (duur 17 minuten) met cinematograaf/regisseur Barry Sonnenfeld. Daarin hoor je allereerst hoe Sonnenfeld, die het camerawerk deed voor Blood Simple, Raising Arizona en Miller’s Crossing, in contact kwam met de Coen-broertjes. Vervolgens vertelt hij wat over zijn stijl, waarbij ook filmtechnische details aan bod komen. Bijvoorbeeld de voor- en nadelen van het schieten met groothoeklenzen (gebruikt in veel Sonnenfeld-films) en het verschil met lange lenzen (gebruikt bij Miller’s Crossing). Tevens passeren enkele leuke anekdotes de revue. Een boeiende toevoeging! Jammer dat men Sonnenfeld niet heeft weten te strikken voor een audiocommentaar.

Interview Soundbites
Onder deze noemer tref je een verzameling korte interviewfragmenten aan met drie leden van de cast, namelijk Gabriel Byrne (totale duur: 4 minuten), Marcia Gay Harden (3 min) en John Turturro (2 min). De fragmenten zijn los te selecteren, maar ook de optie om ze per castlid achter elkaar af te spelen is aanwezig. Gespreksonderwerpen zijn voornamelijk de personages en hoe het was om mee te werken aan de film. Echt bijzonder inzichtelijke informatie hoef je niet te verwachten, want daarvoor zijn de interviews veel te kort.

Theatrical Trailers
Twee trailers, de eerste van Miller’s Crossing (vreemd genoeg met een verhouding van 2.35:1), en de tweede van Raising Arizona (1.33:1). Beide trailers hebben DD 2.0-geluid en zijn niet Nederlands ondertiteld.

Still Gallery
Een collectie van 21 productiefoto’s.

Miller’s Crossing is een van de minder bekende producties van de broers Joel en Ethan Coen. Voor liefhebbers van hun latere werk die onbekend zijn met deze uitstekende, stijlvolle gangster-film, is er nu de DVD-uitgave. Deze wordt gekenmerkt door een goede beeldkwaliteit, maar met het geluid is het wat minder goed gesteld. Het voornaamste minpunt op audiogebied is het uitermate beperkte en inconsistente surroundgebruik van het 4.0-spoor. De klank is daarentegen dik in orde. Qua extra’s weet een interessant interview met Barry Sonnenfeld, verantwoordelijk voor het camerawerk, de toegevoegde waarde van het schijfje ietwat te verhogen, maar verder valt er helaas weinig te beleven. Maar toch, de minpunten ten spijt is dit een DVD die je als fan van de gebroeders Coen op zijn minst eens moet huren.